lunes, 13 de mayo de 2019

“O Pacto de Tuiy”


y cuenta el de la triste figura, allá en Tuiy, su ciudad:


Sin Efemérides de fronteiras estériles.

Un pacto.
Tuiy como anfiteatro.

Celebremos “O Pacto de Tuiy”. Donde todas as forzas sociais, políticas e demais, asinaran a garantía do básico para cada un dos seus concidadáns.

Sexamos quen de adiantarnos aos tempos.
Celebremos esa efeméride, que nun futuro será presente.

Disputa eterna do pensamento que nos leva.
Celebremos o Pacto, onde a razón faga presenza no acto.
Celebremos o Pacto, onde a humanidade da un gran paso.

Un Pacto para alimentar o que somos,
Un Pacto onde un forma parte de todos, e onde todos forman arte dun.
Un Pacto de Tuiy, que modificara a historia do pensamento común.


“Tuiy con ideas claras”
“Ti decides”
“Tuiy decide”
“Tuiy en positivo”
“Tuiy ten futuro”

A min o que me preocupa é a “supervivencia dos individuos nas Sociedade modernas”.
E non escoito nada a “política que fala”.
¿algún dos candidatos ten algunha proposta?

Eu a de sempre:  Tarxeta Basica de Alimentación.
Xa sei que non é fácil, convencervos, pero é a base onde hanse de asentar as novas sociedades. Cubrindo as basicas necesidades de todos e cada un dos seus habitantes.

Dende as parroquias, queremos unha Política Humanistas,
que pense mais nas xentes que nas “pistas”.
E Nada escoito sobre a “supervivencia dos individuos nas sociedades modernas”.

Os avances tecnolóxicos que fan aumentar a “productividade”, faran que non todos poidamos sobrevivir dun traballo “digno”, escravizando noso espiritu.

¿de que van vivir nosos fillos?, nese futuro inminente. (espero que sexan mais finos)

“Ca capacidade de produción das sociedades modernas, non é cuestión de “racionamiento”. Si non de “Razonamientos, capaces de garantir o basico Alimento, a cada individuo das novas sociedades.
Non confundamos os terminos, que Ben organizados os recursos, ainda nos ha de sobrar para o entretenemento.”
Si, bueno, estaben, que busquemos os turistas, turistas turistas turistas turistas, e busquemos subvencións que a repañota nos votan dende Europa.
Pero digámoslle a Europa, que nosas necesidades son outras.

Esten atentos, e preparense os candidatos, xogemos o absurdo na organización social.

.
Merda pa min, merda pa min, merda pa min.
Como di un irman meu, cando non da ca “idea” para expresalo millor.

A ver “Burricáns”, (expresión cariñosa que define aos mellores amigos do home, o burro mailo can”, senón pregúntenlle a quen ten ese animal.)
A ver burricáns, a sociedade ten capacidade para producir. ¿non si?.
O único que temos é que repartir o básico, para que ninguén sufra o innecesario.

Pensemos e razoemos.
Xa ca mesma tarxeta da seguridade social, aparte de poder sacar as pastillas na farmacia, poidamos sacar o alimento nos supermercados.
Collamos a todo o sector da alimentación, e seus impostos llos cobramos en especies, e directamente para as xentes. E como este porcentaxe é insuficiente, merquémoslle o porcentaxe que nos falte. E si nos sobra, podedes facer todos os paseos que vos saian de dentro.


Y siguen caminando perdidos por un tiempo que no es el suyo, y observan detenidamente el mundo que les rodea, dejandose llevar por su naturaleza.

-mira Sancho, lla le andan cerca. Ya no sera privilegio conseguir el alimento.

-nunca es tarde si la dicha es buena, y aunque por mucho madrugar, no amanece mas temprano, pero Dios le echa una mano.
-ya estas amigo Sancho, con esos refranes que siempre van a pelo. Dijo Don Quijote, y siguio diciendo. No son invenciones mias, sino de los sueños, de esos sueños que se van acrecentando a lo largo del tiempo. Esos sueños que la humanidad va creando en cualquier pueblo. Que seria del hombre sin su imaginación, y aunque erradas muchas, siempre aparecen algunas de buen corazón.

-mi señor, dijo Sancho, por ventura la tomo, como aquel que aficionado a los cromos, los guarda y los mima a su antojo, buscandole un buen acomodo. O como aquel otro que va por curiosa a las paginas de cualquier libro a leer en busca de un mundo distinto.
-del futuro, podemos predicir casi todo, mas para ello es menester usas el imaginario,
o Sancho, no te vallas por los cerros de ubeda y pon atención a lo que te digo.
Las ideas parten de la nada a ser lo que el destino le tuviera marcado. Y si de cien ideas tontas y absurda encuentras una buena, date por buen provecho, la reflexión que hallas hecho.


a esaxeración na creación.
-somos libres e na presión social, se escraviza a nosa moral. Domesticados por otros seres humanos de mentes a priori mais brillantes. Deslumbrandonos cos seus grandes discursos.
Que mal falan as xentes, dos seus pasados dos seus presentes.
O debate político vai escorado cara ao ornato ea composición física da cidade.
Torestas torestas toresta. Eos camiños da vida.

El cambio social va leeeeeeennnnntoooooooooo, lento lento lento.

Poñamos boa bondade, para o cambio que se ha de precisare.

Xa sei que non é fácil, convencervos, pero é a base onde hanse de asentar as novas sociedades.


No hay comentarios:

Publicar un comentario