Hoxe é día de sementeira

 

y cuenta el de la triste figura, allá en Tuiy, su ciudad:

1

Hoxe é día de sementeira,

a cidadania sae a votar en conciencia.

-...

si meu amigo si,

Coma ti e coma min, un feixe deles neste día.

vinte anos de romería en boa compañía.

-...

Si meu amigo si,

a Política ben entendia,

forma parte das nosas vidas.

-...

Si meu amigo si,

quero un alcalde que sepa adaptarse ao entorno,

e que alimente ao seu pobo.

-...

Si meu amigo si.

Para que nadie se lamente.

E non se lles revire súa mente.

-…

si meu amigo si,

tan só é un pequeño paso da sociedade,

para que no seu conxunto, lles sea mais facil adaptarse.

-…

si meu amigo si,

eu quero un alcalde que organice a sociedade.

e que atenda suas necesidades,

-…

si meu amigo si,

quero un alcalde como Nai recien parida

no cuidado da sua “ciudadania”

que amamante as suas “crias”.

-…

si meu amigo si,

quero un alcalde que teña presente o individuo,

e que pense como si cada un fose seu fillo.

-…

si meu amigo si,

quero un alcalde capaz de sentir as partes,

que sepa interpretar as artes,

e que teña consciencia de unidade.

-...

si meu amigo si,

na saude, un bo alimento é o millor medicamento.

modelo de cidade, Eterna realidade.

Voluntarios por un soño,

que ninguen pase fame neste pobo.

Con fe, para adaptarse ao entorno.

longa noite de pedra

 

y cuenta el de la triste figura, allá en Tuiy, su ciudad:

baixaba eu dende o atrio da Guia cara a Tuiy...

- unha feira milenaria, que se axusta as necesidades da alma.

Feliz festa da democracia.

Somos, fagamos ou non fagamos.

Tuiy, a cidade gobernada por marionetas,

que movidos polas mans de guantes brancos do poder,

axustanse ao “debe e ao haber”.

Contas simples da organización humana.

A necesidade de creer e ser creido,

intrínsica a todo individuo, fainos unir en grupos.

En grupos de pensamento,

en grupos de neuronas que se adican ao mesmo entendemento.

Todas creemos levar razón,

nálgun momento da conversación

sin contradecirnos cas demáis opinións.

Despertar o sentimento de pertenencia dunha Sociedade.

De Tuiy miña cidade.

Donde os individuos se sintan apreciados e respetados, na adaptación a o medio no que vivimos.

… ao pasar por Remuiños, ia pensando na “remodelación” que sufriu o entorno facia pouco,, e esas luces “Led” de cabaret dos locos anos 20, reflexan o espiritu da cidade que miro. Cando xunto a “Labandeira de pedra” vin que dormía un mendigo.

longa noite de pedra, sigue sendo a vida para moitos nesta terra.

Si, falamos de Políticas Sociales. Donde o primeiro que temos que conseguir e que ninguen pase fame sin ter que mendigar polas “institucións locales”.

Si, falamos de cuidar nosa “memoria”, para que na senectude, non nos falte gloria.

Voluntarios por un soño,

que ninguen pase fame neste pobo.

Con fe, para adaptarse ao entorno.

Meu voto é para:

 

y cuenta el de la triste figura, allá en Tuiy, su ciudad:

 

Meu voto é para:

aquel “Equipo” que leve por bandeira a Tarxeta Básica de Alimentación, Parta todos sin excepción.

E si ninguen di nada, me absteño,

pois de nada valen as ideas que teño.

E si son pobres as contestacións, voto en branco,

pois sempre hai tempo de seguilo intentando.

A verdade: nun lado é convocaba e noutro é convexa.

“en la vida se sueña, y la vida es un sueño”,

necesario don dunha sociedade para adaptarse ao medio.

Unha vez tiven un soño, e ainda o sigo tendo,

que ninguen pase fame neste pueblo.

datos dictatoriales.

Sociedades de marionetas, en mans de ascetas.

Maquina moral, nos medios de comunicación actual.

A cultura influindo nunha decisión ética,

algoritmos que nos afectan.

A vixilancia totalitaria.

Intelixencia artificial,

intelixencia total,

intelixencia social.

A teoria dunha Sociedade intercomunicada.

Ea relatividade especial dos campos.

Somos movementos de forzas,

que interactuamos unhas con outras.

Supersimetría, somos o doble do que se mira.

Parte dun todo que non é nada.

Ideas, conceptos, na creación da realidade que vemos.

A matriz divina, a comunicación das partículas “vivas”.

A información correcta que se esconde na ciencia.

¿cando, como, e por qué?

O inconsciente colectivo.

Voluntarios por un soño,

que ninguen pase fame neste pobo.

Con fe, para adaptarse ao entorno.