y cuenta el de la triste figura, allá en Tuiy, su ciudad:
“Corazón de carballo”
Espiritu do bo traballo.
Insignia dun futuro soñado.
Los valores sociales. Modelo de convivencia de las
sociedades,
Símbolo de libertad.
la mística y los misterios de una naturaleza que tiene
sueños.
la adaptación de las especies estructurando la sociedad,
adaptándose a realidad.
Corazón de carballo,
Reino do orballo. Donde as mañans frescas nos sacian de
esencias.
Un referente que día a día faise mais presente, na
relación do home ca terra.
Cas mans no sacho, aprendendo de novo as vellas técnicas
de cultivo, con toda a profesionalidade da ciencia, habendo recopilado todas as
artes para difundila polas partes.
Falemos da horta, e desa produción sinxela e caseira que
renace de novo con forza.
O Corazón de Carballo sigue latindo nas xentes deste
pobo.
Impulsando iniciativas que alimentan o espiritu da terra
que somos.
Hortas hurbanas no rural.
Co agarimo que as verzas dan, co aroma do tulipán.
Ese cheiriño a aroma do esterco recen arrancada do
cortello, eses vapores que vas espallando polos alcouves. Ea terra receen
labrada meténdose polo medio dos dedos dos pes, ese agacharse para plantar a
pataca.
Ese contacto ca terra, fainos sentir que somos parte dela.
Fruto dunha naturaleza que dia a día se rexenera.
Con todo o cariño para toda esa familia que conforma
“Corazón de carballo”.
Para que esa aposta de vida, sexa un referente cara as xeracións
que veñan.
Sorte, e que Natureza vos bendiga.
No hay comentarios:
Publicar un comentario