jueves, 12 de abril de 2018

Corazón de Carballo


y cuenta el de la triste figura, allá en Tuiy, su ciudad:



“Corazón de carballo”
Espiritu do bo traballo.
Insignia dun futuro soñado.

Los valores sociales. Modelo de convivencia de las sociedades,

Símbolo de libertad.
la mística y los misterios de una naturaleza que tiene sueños.
la adaptación de las especies estructurando la sociedad, adaptándose a realidad.

Corazón de carballo,
Reino do orballo. Donde as mañans frescas nos sacian de esencias.
Un referente que día a día faise mais presente, na relación do home ca terra.

Cas mans no sacho, aprendendo de novo as vellas técnicas de cultivo, con toda a profesionalidade da ciencia, habendo recopilado todas as artes para difundila polas partes.

Falemos da horta, e desa produción sinxela e caseira que renace de novo con forza.
O Corazón de Carballo sigue latindo nas xentes deste pobo.
Impulsando iniciativas que alimentan o espiritu da terra que somos.

Hortas hurbanas no rural.
Co agarimo que as verzas dan, co aroma do tulipán.

Ese cheiriño a aroma do esterco recen arrancada do cortello, eses vapores que vas espallando polos alcouves. Ea terra receen labrada meténdose polo medio dos dedos dos pes, ese agacharse para plantar a pataca.

Ese contacto ca terra, fainos sentir que somos parte dela. Fruto dunha naturaleza que dia a día se rexenera.

Con todo o cariño para toda esa familia que conforma “Corazón de carballo”.
Para que esa aposta de vida, sexa un referente cara as xeracións que veñan.

Sorte, e que Natureza vos bendiga.

No hay comentarios:

Publicar un comentario