y cuenta el de la triste figura, allá en Tuiy, su ciudad:
Iluminados por
el espiritu del poder absoluto.
“Pataleta irresponsable por haber accedido al poder”, sin la
responsabilidad que ello conlleva.
La livertad personal fuera de cualquier tipo de control.
Hechos y derechos, un comite de dudas consumadas.
14-11- 2017, as 11:36h.
Xa preparado para escoitar o pleno extraordinaro a traves da radio.
Sentado no meu escritorio, deixarei ao instinto que tome notas mentres
escoito. E logo farei unha recomposición expresando miña opinión.
Comienza el pleno, vergüenza de lo ajeno. Extraordinarios conceptos de
lo que nos creemos.
Gocemos con todos los sentidos, disfrutemos en todos sus términos.
Escojan sus servicios a medida, siete puntos en la orden del día.
En la sesión de plenos, toca el cambio, es hora del recreo.
Comenza o pleno.
Intervencións, con cuchicheos de fondo. Ética a hora de convocar a
institución, xustificando que se inspirou no alcalde de Salceda, xa podia
escoller a outro que non tivera tanto ego na conciencia.
Bla bla bla, bla bla bla bla bla bla bla bla en “Praim Time” na hora
de mais audiencia na radio municipal de Tuiy meu pueblo.
El horario estelar, el mejor momento de hacerse notar. Ello sirve para
llenar sus egos.
Audiencia en pleno. Primera advertencia, cuestión técnica.
Os plenos so se poden escoitar en directo por falta de capacidade de
gardar tal cantidade de información filibustera.
Fondo do asunto, acta da moción de censura, e pasamos ao segundo
punto.
Plenos e periodicidades do asunto.
Un cada mes, a expensas que os extraordinarios non estresen ao
mandatario.
Unha política continuista nos horarios adaptados ao publico, rogos e
preguntas desde dintintos puntos de vista.
O gusto en tela de xuízo, transparencia no concepto do publico.
En contra la livertad del mecanismo de control, con una falta de
respeto a la institución.
Argumentos peregrinos, imaxen falsa de transparencia.
E pecha o opoñente que é el, o que se opón a claridade de mente.
A necesidade que ten de ser felicitado, o leva ao engano.
Felicitémolo, aplaudámolo, non vaia a ser que lle entre unha depresión
de cabalo.
critica critica critica, destrucción masiva recordando o pasado donde
non dava credito ao que vivia.
-escusas escusas escusas, excesos excesos excesos.
Aforrar diñeiro a conta da liberdade de conciencia. Sustantivo táctico
de quen goberna. Poñendo os plenos en horas de faena.
“ é difícil de encher un pleno ordinario de contido” dice o alcalde
deseguido.
E solo sabe encher os discursos de deidades do seu mundo.
Advertencia e uso da palabra, facendo referencia ao “ROF”, Reglamento Orgánico
de Funcionamento.
Un dislate, e non consinte ese
tono breve de quen ten de frente.
O “Rof” di, o “Rof” di, e non sabe
que di.
Filibusterismo, fantagismo, chantagismo, toda unha enchenta de
idealismos.
Falan de cando estaban na oposición xuzgados con dureza, comparando
aptitudes dos que gobernan.
Advertencias advertencias advertencias, e que respeten o “Rof”, sentimentales
contiendas de los que el poder obstentan.
Os plenos ordinarios ligados a periocidade dos extraordinarios. Non
teñen capacidade para enchelos de contido.
Segunda advertencia, “Rof”, e de seguido facendo referencia a unha
norma que sustente a intervención do orden.
Tres advertencias legales y mandarlo del pleno.
Esta diciendo tal cantidad de sandeces y tonterías que no corresponden
al orden del día.
Quiere transmitir una imagen de dictador y lo consigue. Aquí se hace
lo quemando yo, repite de nuevo “Rof”.
Palabras grosas que non consinte, palabras humildes, de quen non
minte.
Y llaman mentirosos y dan la segunda advertencia.
El falso caciquismo superándose a el mismo.
A falta de contido nun discurso argumentando o filibustero do asunto.
“contextualmente non o fan mal, pero eles sempre son millores.
Procesos de expusión ilegales, duditativos sin a lugar a debate.
Isto é un cachondeo, o uso de palabra en grado fantasma.
E falou polo baixo aludindo sin dereito a debate concreto.
-non se pode interrumpir a votación. Tacita conclusión.
Non ten a palabra para aclarar
o seu voto de confianza.
Se absteñen, no especial interes que lles é indiferente nas condicións
especificas das xentes.
intereses das xetes, lexitima conciencia dos non abscritos a ningun
vicio.
Tránsfugas do sentido compartido.
Non teñen cen días. por non ter, non teñen nin vergonza,
Por intereses, ca obriga de saber o que tomaban e en que condicións
estaban.
Alusións directas con temas graves y “ se va diciendo por ahí” que se
va con otra formación política. Prostíbulos de la critica.
-detalles de la nada, y no sabe nada del interes que le es.
Reprochados en el grupo mixto por no tenerlo previsto.
Comisiones concurridas queriendo acudir a la toma de decisiones informativas,
Reuniones de comisiones informativas, insistencia en la frecuencia de
tonterias.
La realidad supera la ficción, y pasamos al tercer punto del día.
Se repite la misma letania,
Leen dictame, favorable ao pleno censurable, proposta do alcalde.
Reparto de funcións, de honores, Ostentando delegacións sin capacidade
de execución. colgándose las medallas en la división del poder que alcanzan.
¿a que viene todo eso de poner a los otros como ejemplo?
Se confunden cuando echan la culpa a los otros, pues son incapaces de
ver su propio camino.
Alternativa de los sueños, contestando fuera del medio y de la forma.
Miran anormal e incomprensible que fora expulsada, alleos as
circunstancias de aquén representan.
Distintos grupos politicos representando a confianza de quen os elixe.
-vamos a ver, vamos a ver por donde sale este. Lle informan
privadamente do privilexio, abonos de tesis que teñen no tinglado.
Segunda advertencia, xurisprudencia.
Falsas insinuacións do cambalache, eternizándose no pleno a
aseveración da barbarie.
Formalidades intrínsecas, órganos competentes, tensións motivadas na
comunicación das xentes presentes na sala.
Están de acordo na loxica...
esta no “Rof”, se poden facer pregutas.
Un paripe, por alusións en bucles de debates eternos. Unha ñiñeria do
que preside o goberno. “caladiños, estarian juapisimos”.
Ausencia de contestación, con un reparto equitativo.
Facenda e honores, urbanismo e cultura.
Sin forma nas composturas. En un proceso fracasado para evitar dudas.
“señor Capón, segunda advertencia” “o señor Capón expulsado do pleno”.
Isto é todo un enredo, unha posta en escea da condición de Tuiy meu
pueblo.
Esperando a que veñan as forzas publicas con uso da palabra.
O alcalde di, cala, e el di, non me da a gana, eo alcalde repite,
cala, e este lle contesta que ten o uso da palabra hasta que veña a forza
publica.
-no es, no es asi, independiente de las decisiones de la malloria.
-Retirolle a palabra. política de vanguardia.
E si non obedece, politica incompetente.
E siguen a espera das forzas publicas.
Acordos anti-transfugismo, programaticos contidos.
“acompañen ao señor Capón fora da sesion de plenos”. Vergüenza de lo
ajeno.
Eo alcalde explicando o transfugismo, unha realidade sin medidas
legales.
Contento co seu equipo, asuntos urbanisticos, xestores publicos do
delirio.
Que bonitos y cuanto se quieren, y pasemos al punto cuarto que es el
que procede.
Aforran nun traballador e contratan aun político a media pensión. E di
, que ainda aforra nas comisións.
Solo o goberno no escenario. Sacaron a Capón, foron tras el toda a
oposición.
prosiguen en escena los que gobiernan.
Punto quinto. Dedicacións exclusivas, e demais derivas.
Fixeron ben en sair, pois xa se iva a alargar o pleno de carallo.
Unha relación de pagos.
Cargos de alcalde. Cargos de concejales, cargos da deidade.
Como Dioses en el Olimpo, se creen los individuos.
Dictatoriales pensamientos, coeficientes de valor de sus puestos.
Retribuciones brutas y pagos por asistencias a las mas diversas
reuniones que se presentan. Detalles de calderillas, que especifican en cada
apartado.
Dineros dineros dineros. Tienen compromisos autorizados, regulan sus
salarios.
Netos e brutos, gastos e lamentos. Rebatindo a pena do ausente.
Que vai cobrar o mismo que el, o alcalde funcionario sin papel.
Aforran en medios, aforran en parciales, aforran en capataces. Demagoxia
do alcalde choron. El sempre o millor.
Horas politicas de sacrificio, sin vocación de servicio.
Sombra de dudas, disculpa das criaturas.
Diferencia dialéctica entre el y el que le precedió.
-maneras hay amigo Sancho, maneras hay de enredar al publico.
Lamentable en el discurso.
Unha intolerancia de mal ganar.
¿podemos ter algunha esperanza?. Na nulidade de quen manda.
Votan votan votan, y en orgasmo
colectivo llegan al punto sexto.
Dictamenes funcionales en el teatro municipal.
Teatro, es puro teatro, en la elocución del ollente.
Fundación do teatro municipal. Tramites burocráticos de cumplimiento
popular.
Por unanimidad estos puntos sin control. Llorando que no intervenga la
oposición.
E rematando o pleno con esa aptitude infaltil do poder adquirido.
Chamando a reflesión polo ocurrido. “Rof” “Rof””Rof”
E tacha infaltilmente a posición por perder eles o sentido.
--
A min non me quedou nada claro.
Pero hay a quien le gusto, ese carácter inquisitorial, con palabrerías
de advertencias tras advertencias y poniendo excusas comparándose con los
demás.
Excusarse non me resulta constructivo.
¿que esconden tras esas disculpas?¿que esconden tras esas
comparaciones?
¿No se fían de sus buenas opiniones?