miércoles, 18 de diciembre de 2019

Feliz Navidad, y prospero año nuevo.


y cuenta el de la triste figura, allá en Tuiy, su ciudad:


Brindemos, brindemos por todos aquellos que razonan y piensan. Aunque no lleguen a comprender mas allá de lo que sienten, servirá para que sus descendientes sean mas conscientes.


Señor, que en estas fechas que se avecinan, donde las gentes “meditan” un poquito mas, hazles recapacitar y que vean la “Real Necesidad”. Que es el alimento del día, que es el refugio donde guarirse del clima.

Señor, que la Gran Familia de la Sociedad,
Que la Gran Familia de la Humanidad sepa repartir el “pan” ecuanimamente, sin tener encuenta sus labores del día. Que por instinto, siempre pretenden lo mejor para el colectivo.

Señor, que seamos quien de comprendernos mejor, y que el plato de lentejas no le falte ni a Dios. Que este, aunque lo sea todo, compartir la mesa le sienta mejor.

Señor, que la paz interior, es mas facil con la paz exterior,
y las barrigas llenas, calman el interior de cualquier “alma en pena”.

Señor, que la Sociedad necesita un cambio en el clima de la razón.
Sexamos quen de facelo millor.

Como pescadilla que se come a cola, así esta a Sociedade montada. Temos capacidades tecnoloxicas suficientes para producir o “basico” para a vida, a todo individuo que viva. E non somos capaces de dar ca formula axeitada par cubrir as faltas.

Si, señores si, é a unica forma de salvaguardar todo pensamento consciente, na Realidade individual daquel que sinte o presente.



... Y en “el placer de poseer algo útil”,
pensemos como marionetas de papel.
Pensemos Iniciativas que cambien el planeta,
aunque solo sea su consciencia.

Pensemos las estratejias en su conjunto, como Sociedad.
Para que se empieze a deslumbrar una salida a la “agonia” de la humanidad. Que no sabe como afrontar la supervivencia individual.


Actuemos con oratoria e aptitudes.
Para que el actitud mental de “poder” que rige las Sociedades, sepa como hacer.
Y aunque sean debates esteriles que no llegan a nada, desahogan mi causa.


La economia de lo Basico. Esencia de una buena Alimentación.
Llevando a cada “extremidad”:
lo “justo y necesario”, “el pan y el vino”,
el cuerpo y la sangre”, de una sociedad más amable.

E como primeira consecuencia no seu conxunto, somos.
Somos parte dun todo.


-y gritando por la calles por el mal aire. (Intentando salvaguardar todo pensamiento consciente, sea de la especie que fuere.) Entran apretando el “gatillo” de la devastadora bomba Atomica de CO2.
-salvanos Dios de esos pensamientos inconscientes, que nos llevan a la saturación del medio ambiente.

las autoridades todas, con trastorno de vendedores Autonomos, que regulan la vida al rededor del comercio. Y que de seguido quieren comercializarlo todo, para que tenga algo que comer “su pueblo”.

-temos que vender, e si fai falta, vendemoslle un trozo de ceo ao inferno. Porque ou vendemos, ou morremos de “asco”,
e para vender mais alá do “necesario”, todo é apretar o gatillo da toda poderosa bomba atomica do CO2.


-¿cuando y por qué?
-cuanto antes, por que sino, no seremos.
-¿no seremos una Sociedad Autosuficiente?.

Métano na “Axenda da Politica Social”, e para todo a misma receta. T.B.A.. Tarxeta basica de Alimentación.

E si facemos ese reparto dende a Sociedade, seremos quen de parar o absurdo consumismo, por muito que liberalicemos despois todo ese comercio, que tamen é base do avance que temos.


¿por qué?.
Para calmar o instinto de supervivencia de todo individuo, que por muito que teña no peto. Ese instinto é o que nos leva na roda do “Consumismo” absurdo.


El milagro Señor, que el milagro sea dar entendederas al que gobierna, que por naturaleza a mi se me antoja, que es demasiado lenta.

La palabra es fundamental para comprender nuestra alma, y acompañada de una Fe inquebrantable,
somos quien de definir lar Artes.
para adaptarnos al entorno en todas sus partes.

Señor, que obre el milagro en aquel que presta atención, y con una aptitud que nos determine ante el objetivo. seamos uno, a la hora de conseguirlo.

Como humanidade, abramos en nos un espacio imaxinario, donde poder meter o necesario para a vida, e dende ahí, que se alimente o noso presente.

Como Sociedade, teñamos todos e cada un dos movementos controlados, cas debidas precaucións para non facernos daño,
axustando ao máximo os tempos pasados,
sentindo como propios todos os presentes, para con sutileza afrontar o futuro da nosa “Naturaleza”.

E dende a razón do compromiso que todos temos,
de reconocernos como parte da Sociedade que somos.
Que el eterno “Renacer”, no se quede en un colorido y bonito cuento.

Feliz Navidad, y prospero año nuevo.