jueves, 26 de mayo de 2016

Teología de los disparates en el despertar de las humanidades.


y cuenta el de la triste figura, alla en Tuiy, su ciudad:

Teología de los disparates en el despertar de las humanidades.


Foto de todas as libretas.
  
Recopilados os apuntes. empezamos a segunda parte do proyecto.
Pasar a limpo todos os manuscritos,
definir  a idea base do contido,
para posteriormente entrelazalo con sentido.

Un saudo de novo, catrocentos anos despois da sua primeira desventura. 
el caballero de la triste figura,
que en profunda tesitura da comienzo su segunda ventura. 
esta consiste en explicar todo lo que dice, aunque no diga todo lo que piensa, pues muchos se llevarian las manos a la cabeza.

O obxetivo sigue sendo o mesmo. Conseguir un reparto xusto do sustento, para todo individuo. Xa ira xurdindo segun avancemos. Non teño tempo definido, solo penso escribir un libro e rematalo no ultimo dia que este vivo, sin prisa e sin pausa, que a vida é larga.

Non teño nin idea por donde empezar, ainda que o mais lóxico seria explicar un pouco como escribo. Sempre provisto de bolígrafo e libreta, con tanta adicción coma un fumador, e nas voltas que lle das a cabeza, vas tomando notas do que apareza. Frases soltas, escoitadas ou inventadas, copiadas ou recortadas. A veces intentas arrancar con algunha cousa, e nunca a rematas, pero as vas deixando para cando pase a limpo e as poida ir ordenando.

E nesta segunda fase xa estamos,

. “Ver, prever, proveer” tres conceptos básicos, para levar a cabo calquer obxetivo.
El pasado el presente y el futuro están en la mente. Así como los conjuguemos, allí estaremos.
Empezarei cronoloxicamente a inversa, da ultima libreta hata a primeira. Aparentemente nada está unido entre sí, so gobernado polo instinto da mente.
Sei que pode ser una trouleada, porque escribo de seguido, e hai tal mistura de cousas, que sin entrelazar é difícil ser comprendido. Esta é una obra inacabada, que pretendo construir compartindo contidos, e tras os comentarios recibidos, seguir escribindo.
Todo para conseguir o obsetivo. T.B.A.

-É aqui esta a primeira.

       
Foto portada libreta e das primeiras follas.
  
05-02-2016 as 07:00h

Facendo malabarismos na comprensión do individuo.
Bos días, dende os meus conceptos.

De verdad os digo, que tedo aquello que escribo, es por puro placer mio.
No ballais a creer que pretendo influir en vuestro pensar.
Con un tipo de placer que nos libera del momento.

--
La comunicación entre individuos.
Un paradigma hasta ahora desconocido.

Unha ilusión óptica,
Unha ilusión no pensamento que nos toca.
A supervivencia do individuo no medio do coñecemento adquirido.

Quisiera que me acompañarais,
para trasportarnos con palabras,
con las letras a un mundo onírico.
donde el pensamiento es uno, aposentado en los individuos.

--
El disfraz de cada uno que la vida nos fue poniendo, no es más que un pensamiento.

Un compromiso na procura de novos valores, donde a interpretación sexa mais acorde cas emocións que cada un ten.

as 14:00h
En funciones los recursos de las naciones,
Sin funciones las palabras sin reflexiones.

--
Esta non a paso a limpo,(por agora)

--
Tenemos “la capacidad de mantenernos en el presente, prestando atención con la mente, alerta y receptivamente para elegir la mejor respuesta o acción a las circunstancias del momento.” Adaptarse o morir en el intento.

La capacidad de concentración, depende de hasta donde uno este dispuesto a meterse.

Mindfulness ???
Determinante concepto de lo que nos creemos.

--
¿a donde van los sentimientos del día a día?
¿donde estan nuestros recuerdos?

Un paso etéreo en el concepto de lo humano,
Una carrera de obstaculos en la comprensión de la bestia.

No os vallais lejos, pues quedan cosas que aun no sabemos y que descubriremos con el paso de los tiempos.

--
Todo tiende al silencio,
Y ahí esta la gracia del destino.
¡Sintamos pues por haber nacido!.

Conocemos los clasicos,
La apología de los fracasos,
Los fallos de un sistema que va progresando.

Nunca te des por vencido, en saber porque estas vivo.
La voluntad de la naturleza en  malos de la sorpresa.

--
El sueño, educar en la inspiración humana.

“cruel e idiota”
Querer adoctrinar la pelota.
Una cartografia del penamiento humano,
Una muestra de lo soñado.

--
Subiros a la curiosidad deste viaje, donde día a día iran apareciendo personajes.
Subiros a bordo de esta aventura, donde día a día iremos desgranando la cultura, los saberes y su locura.
Quiero que os embarqueis como tripulación, para llevar a buen puerto al comun de los pensamientos.
Sabemos que con palabras iremos descubriendo nuevos mundos, donde cada uno se une a la tarea en la parte que considera.

--
No hay reglas, no hay formas que difinan nuestra naturaleza.
Somos pensamientos que se comunican  a traves de las letras.
-quiero que aporteis y me ayudeis.
Comencemos el viaje reclutando a los que pretenden cambiar algo, cada uno con su idea, todos juntos con el unico objetivo de crear una obra duradera.

No importa el tiempo, que lla vendran otros pensamientos que sigan construyendo nuevos conceptos.

--
Se van cruzando las palabras,
 Formando frases que definen el espiritu de quien habla, redifiniendo su alma.

--
06-02-2016 as 15:57h
No dudeis de la sutileza que tiene la naturaleza de expresar sus sentimientos y emociones.
Los hay buenos con soltura en las letras, los hay que calculan hasta las metas.
Entre todos podremos conseguir una obra perfecta. Cada uno que se acople al papel que le combenga.

--

As 16:00h
-tardamos 15 minutos en reaccionar y volver a centrarnos.
El tiempo seguia enravietado, todos miravan hacia los lados.
El invierno entro con fuerza, aunque haya tardado.

“a Forza das cousas” o intelecto das normas.

Una perfecta puesta en escena, un ceremonial que nos entretenga, un desfile con honores de nuestras razones, con una perfecta ejecución y un adsoluto control del detalle. Poco a poco, para que las piezas encajen.

--
Seguimos el juego de la palabra, lo que dicen unos es repetido por otros y tras un analisis minucioso, cada uno en si, es poderoso. Personajes de una historia con un futuro asombroso.

Busco figurantes, para una obra adaptada a los tiempos actuales, quiero mimos que se paren.

As 20:00 horas.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _  _
 “nada ocurre por casualidad, el circulo nunca se cierra”

--
07-02-2016 as 13:55h

Todo un baile de disfraces, cheo de sensacións e emocións. Moviase o pensamento de sentido en sentido estando atento a todo o percivido. O baile dos Mimos, unha expresión corporal que definimos. jugarse el estar o no estar en la sociedad donde vivo, enamorado de otro el sentido, miradas constantes que se cruzan, entre expresiones de miedo y placer, con sensación de agobio por no poder dejar libre los instintos del Ser.

--
07-02-2016 as 22:49h
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
La vida es un sueño, de penunbras y ruegos, la vida es un sueño de buenos recuerdos. ¡vamos arriba!, animemos el espíritu de la vida. Que alegres son los momentos si nos encontramos dentro de nuestros sueños.

--
Amar es de locos,
pequeños momentos que saben a poco,
largos periodos de incertidumbres y miedos.

Miedos a perderse en medio de tanto tregemanege de los sentimientos.
Amar es sonreir al encanto.
Amar es cantar a lo extraño.

--
La Leal Orden del Caballero de la Triste figura.

Para ser caballero han de tener por condicción apego a las letras, sean estas palabras tabu, o simples marionetas que expresen maneras.

Para ser caballero de la orden, a de ser propuesto al menos por uno de los mienbros que la componen, y estos han de saber que la unica regla es no ofender. Y siendo mal interpretado, tendra que poner los medios para combencer.

--
Decian que el viejo marinero, el que contaba las historias en la taberna del pueblo, pertenecia a la Orden de los Caballeros y que en sus sueños, descubrio caminos nuevos.

En la comprensión de lo que reciben los sentimientos, entra en juego el conocimiento adquirido, creencias y costumbres en otrahora aprendido. cualquier atismo de una nueva comprensión, define o derrumba cualquier teoria por muy solida que esté en el fondo de nuestro corazón.

--
Como la mar es el pensamiento, que en la calma no produce formas ni movimientos, y que en la tempestad no hay manera de fijarse en todos los estamentos.

Intento sumergirme nunha historia e perdome na liberación das formas.
Sigo sin ter puñetera idea donde me levan estas letras. Pero dixome ir, sin pedir esplicación delas.

--
Nada e todo ten sentido, todos formamos parte do pensamento Onírico.

Podemos deixarnos ir polas experiencias, e sacar algo que non tiveramos presente nas nosas conciencias.
Si no fondo, querer razoar xa é algo estraño.

A debate a convivencia do humano.
¿que somos e por que nos peleamos?.
No proceso de adaptación está o instinto do ser vivo.

--
Un xogo político.
Crear opinión sobre un titulo.

Tuiy como plató. Na entrada da cidade un cartel luminoso da a ben vida as festas da idolatría.
Éroes de película, élites deportistas, lideres da política.

Bajo el cartel un mendigo pide con un escrito en un papel.
tengo hambre, dadme para que no os falte.

O mendigo era a sociedade que ainda non é quen de salvaguardas as suas partes.

Individuos, para mais señales.

--
Luns-08-02-2016, as 12:01h
Bon día, ainda que éste este de chuvia.
Suspendido o desfile carnabalesco de Tuiy miña cidade.
As mascaritas pasan para o proximo fin de semana que agrade.
Unha tradición de farandula é aventura, unha tradición da Cultura.

El destino y el sentido de todo aquello que escribo, es algo indifinido.
Teología de los disparates en el despertar de las humanidades.

“el renacer de la fuerza” la comprensión del ser en toda su grandeza.
“impulsados por ideas de vanguardia y retaguardia, con principos y valores que a todos alcanzan.”

¿somos el espejo del Alma? O ¿somos la propia Alma?
La conciencia activa, que mueve opiniones de la vida, para satisfacer y elevar el espíritu del día a día.
Un milagro en la resurepción del pensarnos lo que somos en la vida.

--
Todas las escrituras son pensamientos de un pasado, que nos alludan a comprender el presente donde estamos.
Mirarlas con respeto, como si fuesen nuestros propios pensamientos,.

Mitoloxia, un Mito con ideoloxia.
“Todo baixo o mismos son”, como di a canción.
Que todos se unan a redacción.

--

As15:20
Descartemos tesis conspiranoicas.

En el enamoramiento juvenil.

El beso que en profundo deseo,
aumenta la imaginación de los sueños.
Tener prespectiva para entender las cosas,
Una prespectiva que nos meta en la historia.

Clamor en el desierto, la unidad de sentimiento.
Los liberalismos, la ironía y los vicios.


Anacrónico, todo lo que no es lógico.

--
Explicar los factores que influyen en nuestras conductas. As18:05h.

Titiriterros de los sentimientos,
Apologia de un sufrimiento.
Enaltecimiento de los deseos perversos.

Disculpas y pesares,
Exhibición inaceptable en la trasmisión del conocimiento.

--
19:25
Monasterios de vida contemplativa,
Examen de conciencia,
Para facer cambios e recambios
Na nosa existencia.

Un documento sobre a mesa,
Los arrepentidos de la historia,
Que se arrepienten cuando le aprietan las pelotas.

“la emoción del bien comun”.
Una corriente centrada en la persona,
En la supervivencia del cuerpo,
Que cada individuo lleva dentro.

--
Unha obra transcendente, para a comprensión da mente.

El resurgir de las letras, la confianza en el verbo,
Una ilusión, una quimera, en el deseo de quien pueda.

¿hasta donde puede llegar la humanidad?
En la organización Social.

--
Una sensación de que la economía se cae.
Una sensación de mal estar,
Una incertidumbre social.
Una crisis de oferta,
Demasiado producto para los bolsillos del bulgo.

As21:28h
Ver, prever, proveer.
-¿cual es el problema?
-no tener en la nevera.
-¿como se corrige?
-repartiendo lo basico e imprescindible.

--
Ser conscientes de lo que pasa en la sociedad,
Una cruda realidad.
Una ilusión que se va.

--
Un bico,
Ese que transmite cariño.
Un bico,
En todo seu sentido.
Un bico,
Na emoción dun espiritu vivo.

Un bico que funda a pasión do vivido.                                                                        

09-02-2016 as 11:15h
Que las lagrimas me ayuden a adaptarme a las circunstancias.

--
As12:30
O individuo non pode mendigar o apoio publico. Ter que ser a sociedade o que cumpra co seu cometido. Salvagardar a todo individuo.
Profetas de las distintas facetas. A que esperais para actuar en consecuencia.

--
09-02-2016 as 15:10h
As catro as tres en canarias.
Lagrimas perdidas en la lluvia,
La inocencia. Esa que nunca se espera y que es la mas certera.

No caigamos en la trampa.
Que las sonrisas inunden nuestras almas.

¿donde estamos, haciendo qué?
Unha estacion fantasma, no medio da nada, espiritus ausentes do presente.

--
Los suspiros, que entre silencios, descriven el placer de los individuos.
Salen de dentro para llenar de aire los momentos.
“unir iniciativas para crear proyectos”, activar los sentimientos.

--
El animal mas mortifero.
El mosquito, ese que trasmite virus.
“el asesino por antonomasia del planeta” ZIkA.

As 18:00h
El gabinete con Julia Otero, onda cero.
A debate.
Las consecuencias de la reforma laboral.

¡dejaros de dar vueltas! Y centraros en el problema.

La supervivencia del individuo en una productiva sociedad tecnologica.

Todos los individuos no podran sobrevivir de un empleo digno.

--
A situación no mundo esta saturada, e si, depende de nos adaptala.
El bien común y las cosas del comer.

--
10-02-2016 as 12:17h
El vacio, que sin estar definido, ocupa parte de nuestro sentido.
O tempo de espera na indecisión de calquer tema.

--
As15:20h
A veces las cosas suceden.
Sin más.
Ni por previsión ni por omisión. Simplemente suceden sin más.
Nada en el pensamiento es limitado, y en su maletero lleva el pasado.

No tengais dudas, de que estamos en el sitio adecuado y en el momento acordado.
Acompañamiento, rebajado al individual pensamiento.

“ilustres ignorantes”,
que en palabras rimbombantes
definen sus artes.

--
Mareantes posturas oscilantes.
“que salgan sus ideas y que transformen el mundo”
Testimonios de todo tipo y forma, función de los mesias en plataformas.
Si dudas, sin tesituras.
Los titiriteros, espectaculos fuleros.

--
Un sorriso por favor, un sorriso que inicie unha nova vida.
11-02-2016 as 09:01h

---


Foto na do pancho
As 10:50, na do Pancho. Hoxe vin a abrir o bar. A patrona foi ao mercado da cidade de Tuiy

-non me gustan as listas que aglutinan persoas, mortas ou vivas,
Non me gusta xeneralizar na incultura do azar.
Tormenta do clamor popular.
Remodelación a hora de nomear as ruas e rincons de calquer ciudad.
Sectarismo dunha cultura, inaceptable tesitura.

--
Si todo esta en orden, lo lograremos.
Una ciudad receptiva, en las relaciones de la vida.
Una ciudad aparente en los designios de la vida.
Tuiy y su fantasia.

“sabemos educar en diversidad??”
¿que puertas tenemos abiertas? Para que entren comprensiones nuevas.
¿que miedos nos las cierran?
Aferrarse a cualquier razón, no nos da la razón.

--
Sigamos en el juego de la vida,
Que cada uno cuente su mentira, que las verdades son lo que conforman la vida.

As 11:18h
Dende as dez e media que abrin o Bar, eu so, e agora chegou o pancho. E xa me mandou a un recado, voulle desbullar un cesto de espigas pas galiñas, e el queda de tendeiro.
Xa veño, e sigo co enredo(escribir o que quero).


--
As 11:40h
Xa de volta, ¡tira de carallo! o de darlle voltas a manivela para debullar a espiga(mazorca de maiz, para o aprendiz).

-ca man dereita dandolle a manivela, ca esquerda collemos a espiga e introducimola na debulladora ca punta para diante, e mentras a roda de dentes puxa por ela para dentro, van caindo os milleiros e retorcendo a espiga para combertila en carozo desprovisto de toda semilla.


--
Seguimos de camarero na do Pancho lendo o “Faro” e intentando dar comenzo un relato.
A semente da espiga que se combertiu en carozo.
¿como poido ser? Que fora plantada de novo.

Meus recordos ao redor do canizo,(horreo para o mestizo)
Ir de noite a regar a “landorio” un campo que temos de panasco e que antes plantavamos millo.
Alá pola zona de arcos, randufe.

--
Daquela, que a unica luz publica estaba diante da casa do cura. Donde a noite era pechada ou estrelada, sin luces de artificio que nos engañaran.
Daquela, ias regar entre o millo cunha linterna para tres ou un candil vello.
Eu devia ser moi neno e gustábame xogar ca auga no medio dos rejos do millo. Esa terra labradiña e traballada, que a collela na man se espallaba, esa auga que a transformaba en lama, ese poñerlle parapetos a auga que pasaba.

--
Tiñamos que pechar a poza unha hora antes, para que a auga fora con mais velocidade e poder regar todas as partes. Si regas de pé,(ca auga que sae no nacente), a terra fai de absorvente e non chega ao fondo do campo.
-naquela fonte recordo pescar anguilas, e mirar nacer a auga levantando as arenas que se pousaban de novo, para voltar a erguelas en ciclos constantes da natureza.
As 12:05h

--
Xa seguiremos ca historia cando cadre, agora non me apetece.

Sigo lendo o Faro de Vigo, e copiando algun dito.
“yo ya fui elegido”

paxina 21 Galicia jueves 11 de septiembre do 2016 as 12:05h

esta todo nas mans do Azar.

As “mareas” as “comisións” os “respetos”
¡reivindiquemos nos medios!

Entornos favorables, opciónes mas eficaces.

 --
Yo fui uno de tantos que comenzo la carrera universitaria, para aprender lo que no supiera. Mas fracase en el intento, porque no formaba parte de mi pensamiento.

El abandono universitario, no quiere decir el abandono de la vida, pues en el aprender, cada individuo es un contenido, que sumados conforman el entorno donde vivimos.
Me explico: 
é difícil que aparezan lazos a primeira vista, cada un ten seu punto de vista.

--
As 12:25
Tres corazones laten al mismo són,
Los tres estan llenos de ilusión.
Una lagrima en mi corazón.

Tres corazones laten con ilusión,
Los tres no laten al mismo són.
Una lagrima en el corazón.

El origen del Kaos.
¿quien piensa mas allá de lo que nos cuentan?.

--
“Opera Bufa” paxina 25 opinión.

La transversalidad de los gustos, con signos que aglutinal al bulgo.
El adoctrinamiento de los sentimientos.
“como agua de mayo” para que riegue nuestras culturas.

As espigas, como fonte de alimento dunha sociedade amiga.
As12:30.

--
Un gesto.
“un gesto generoso”.
¡que abandone el mentiroso!
Un gesto agradecido.
¡que proteste el creido!
Un gesto honrroso.
¡que alimente al vicioso!.

Levo dende as 10:30m no bar e o unico que servin foi a chave da igrexia. Para quen non o sabia o Bar Pancho encontrase ao caron da igrexia da guia en Randufe Tuiy, para mais señas.



Pois iso, bou comer lentejas, que logo teño que ir traballar, que hoxe toca de tarde.

--
“nostálxico e feroz”
“co fino humor da distancia”
“agora xa foi”                              paxina VI faro cultura. Libros.

“la dipuración del intestino aclara la mente”

Bou comer as lentejas as 12:45.

--
As 13:15h
“vamos a jugar sin ataduras”
Hay que vivir o sentimental.
Luego ya vendra lo escepcional.

“una proeza inedita”,
para superar el momento.

“más allá del Mito”, negar la improvisación, es negar el espíritu.

“coincidimos en mucha cosas”,
organicémonos como una estructura cerebral única, composta por todas as cabezas.

--
“a revolta dos figurantes”
Saber distinguir la realidad de la ficción.
No tengais miedo, todo son pensamientos.
 No censureis vuestras emociones,
pues os llevara a coartar vuestra libertad de expresión.

“el señor de la marionetas” todos, en la medida que dominemos las letras.

--
El valle estaba cubierto de niebla.
Se escuchan las aguas caer entre las piedras.
De repente se despeja, y observas el paraíso desta vida eterna.


Estou no alto de san Antoniño, no mirador que da as islas Cies, Nigran a Ramallosa, Gondomar.
Vou de camiño ao chollo, co tempo para poder pensar, na vida, nos soños que nos fan estar.
Proseguimos a viaxe, cando son s 14:15h.

--
Cruzo a traves do valle pasando por Couso, Peitieiros, Morgadans, Chain ata chegar a Vincios, unha paraxe no medio do bosque maxico do Val Miñor.

As 15:10h.- xa no chollo, hoxe toca montar ganchos. Que sexa leve o traballo, logo seguimos falando.

--
Las ondas gravitacionales, mueven el tiempo en relativos pensamientos.

Una sociedad de apariencias, un juego de espejos en busca del personaje que pretendemos.

¿que es el sentido común?
¿   “    “    “  sentir       “      ?

Todo tiene una esplicación compleja, dentro de cada cabeza.

“la locura, es la realidad no compartida”.

--
Una barrera emocional que protege a cada animal.
Hablamos del sentido común, hablemos del común sentido.
De una ética, de una estética.
Y segun la posición espacial y moral de donde nos encontremos, asi lo miraremos.

La mente común. El pensamiento común, esos conceptos que tenemos de lo que esta bien o mal hecho para provecho de todo pueblo.

--
Lo común es ir hacia la unión. En la salvaguarda de todos y cada uno de los individuos de cualquier Nación. 
Nación: sentimiento de pertenencia a grupo, en usos y constumbres.

El fin sera el principio y el principio sera el fin. Seguimos investigando nuestra opinión.

--
“de talante antropolóxico” las opiniones de unos pocos.
Utilicemos la cabeza, para el placer de pertenecer a la realeza.
Que no se presenten con escusas impertinentes, que no busquen pensamientos indiferentes, todos tienen un motivo aparente.

--
Sobre las ondas gravitacionales, que se cruzan con nosotros por todas partes.
El universo, finito o infinito? Sin razón para definir la vida.
Un pensamiento, una ilusión, en medio de agujeros negros de impresión.
¿que somos?
Somos pensamiento que comforma todo el universo.

--
Sin limites, en la ficción de la ciencia.
Sin insultar a la inteligéncia.
“Einstein tenia razón”. Sobre un pensamiento en cuestión.
Las ondas gravitatorias, la lengua para hacer burla a la historia.
la ciencia en manos de la consciencia.

Sus pensamientos fueron compartidos, y ahora tambien son mios. Los que e leido y comprendido.

El pensamiento suma y sigue, para que con el tiempo comprenda su propia existencia.


--
Bou ducharme, que a xornada laboral foi larga. Cando son as 23:35h
Día aproveitado tocante o literario.
Una representación das ondas gravitacionales. Estou escoitando la Brujula de Onda Cero, e falan dun descubrimento, dun paso mais para o intelecto. Para o pensamento común dos espertos, matemáticos sentimentos.
Boas noites.

--
12-02-2016 as 12:09h.
Nada es lo que parece, solo lo que se piensa en el presente.

Que o tempo dé unha tregua para que poidan sair os desfiles de carnabal.

As 12:45.

Xa na do Pancho, limpas as mesas, louza labada e mentras a miña irman acaba de facer a comida. Un pinchiño, unha cerveciña, e a tomar algunha nota, mentres leemos a prensa.
“cae o Celta pola porta grande”. Que vaian por boa parte.

--
A confirmación na prensa escrita da ultima gran predicción de Elbert Einstein:
As Ondas Gravitacionais.

-“es cuestión de aprender amigo Sancho y darle un punto de imaginación a lo comprendido”.

Siguen en disputas para formar gobierno, ninguno habla de donde esta la salida para que no mendiguemos.

Hoy aqui y ahora, quiero hacer un llamamiento a quien sea que coja las riendas del gobierno.

--
Teneis que tener claro la supervivencia de los cuerpos. Que entre individuos se reparte el pensamiento. Cubramos las basicas necesidades, si pretendemos corregir los miedos.

Acabame de chamar o encargado, que mañan sabado teño que ir traballar, para facer o “piking” da carga, que o Luns ten que marchar. Cando son as 13:00h.

--
Pasamos paxina, estamos no Gran Vigo de Faro de Vigo. Alcaldes liman diferencias na composición da sua opinión.  Os tregemaneges dunha ley, que foi tumbada polo supremo poder.
E seguimos pasando paxinas. Bou comer, e logo sigo a ler.

--
As 15:10h.
-pensarnos, solo o podemos facer con palabras.
E si temos palabras na cabeza, é que falamos con nos mesmos.
E cando un fala cos demais, antes fala con sigo mismo. 
Non deixamos de ser un reflexo do noso espíritu.

Xa no chollo. As 17:41, a carga do camión xa controlada.
As 18:00,
Se cruzaron la mirada y se juntaron sus almas. Y las zarzas de la pasión clavaron en ellos sus espadas. Y eridos de amor, siguen entrelazados en la vida anterior.

--
Un concepto de vida, compartiendo compañia.
Un comite de ética para nuestras vidas.
-no agrada el que quiere, sino el que puede. Ser agradables es la mejor presentación, sin atenuantes para ser culpable.
un saludo afectuoso, un protocolo sencillo y no grandioso.
Decidamos honestamente, cojamos la mejor dirección del presente y con los nuevos criterios que se vallan sabiendo, estemos atentos para ir corrigiendo segun la suerte

--
La subordinación a la hora de expresar nuestra opinión.
Pongamonos de acuerdo todas las partes,
Comencemos el juego de las artes.

Unha viaxe pola historia do pensamento, na relatividade do espacio tempo.
Unha vida en transito, nos camiños que nos van levando.
Lugares donde convivimos, con unha vida paralela aos individuos.

--
Un cumulo de casualidades nas inquedanzas do mundo, dando pasos na cooperación do home como tal.
¡sei en que mundo quero vivir!
Nun donde desborde a alegría, aínda que sexa tráxica a vida.
“jodidos pero contentos” o fin e o cabo non queda outro remedio.

Saber o mundo en que estamos, danos mais ventaxas a hora de declararnos.
Descentrémonos los conceptos aprendidos, para logo ubicalos en mellores sitios.

--
“a musica dos seres vivos”, conformando historias que evolucionan en ciclos, para la comprensión de las cosas.
Un transito.
O que esta cerca, a veces e mais complicado de aclarar.
Espacios visibles e invisibles en lugares impredecibles.

--
As20:55. Falando de melloras continuas  a lo donde nos encontremos.
Un concurso de ideas na mellora continua dos metodos. Todas esas ideas que se teñen, que de vez en cando se expresan, que si feitas andamos con mais comodidade. Valen todo tipo de ideas, sexan estas realizables ou quimeras, ao millor entre todas aproveitamos algunha que vale a pena. Por intentalo que non sexa.

--
La historia de una amistad que la vida nos da al pasar, formando parte del pensamiento universal.
“el deseo de vivir.” Concentrado en cada individuo, creando un mito de su propio personaje.

Facendo malabarismos na comprensión do individuo.

Inspirado en Shakespeare.
El espiritu del alma y el individuo, la trinidad de un pensamiento onírico.

--
Miremos bien al futuro, que es donde estara nuestro culo.
Tendencias en las creencia, sin cotización para las fiestas.

Os papiros, las libretas.
La libertad individual del que lo piensa.

Espiritus libres que aportan sus rarezas.

--
Non me gusta que falen de Capital Humano, como si foran bestas na comercialización da man de obra laboral.
La quinta revolución industrial.

Basar toda la vida en el consumo, es para ir todos de culo.
Resultados financieros, jugando con los sentimientos.

El Monte de piedad, ???? recaudando oro para alludar.

As 21:40.

--

Rematada a limpo a primeira libreta desta rompedura de cabeza.

En Cota de Gaio Randufe.
Cando son as 20:28h do martes 01 de marzo do 2016.

Non sei si foi do voso agrado, pero eu cando o escribín, disfrutei, e estou seguro que a limpo pasarei todas e cada unha das libretas que con boligrafo manchei. O que non estou tan seguro e si as publicarei. Quixera que entre todos me derades voso parecer.
Un saudo a todos os meus seguidores, e mismo a eses que estan a espera que me retire dunha vez de escrivir tanta sandez.


Un bico e un sorriso para todos aqueles que disfrutaron con migo, para os demais un peidiño fino, por perder o tempo a ler o que eu digo.

Con Fé, para adaptarse ao entorno.