y cuenta el de la triste figura, allá en Tuiy, su ciudad:
A “Galicia Profunda” conquistando culturas.
Hasta os “xuices” de marvella lle chega.
Pois dictan sentencias que na Galicia tanso queda na “Mitoloxía”,
esa Galicia Profunda que da seu “veredicto”, deliberando tan só no “pozo” do seu “mundo”.
Seguro que esa “funcionaria”, e descendente da “Tia Carmela”, a vella meiga que vivia ao caron da cova da Moura, no monte Aloia.
y cuenta el de la triste figura, allá en Tuiy, su ciudad:
-foi ese soño que tiven de pequeño, o que me trouxo hasta o presente que teño. Foi aquela noite cando iluminado pola luz da vela, inspirou o soño dunha humanidade eterna. O universo dentro dunha bola de Cristal.
el sueño de Morfeo,
individualmente pode un autodeterminarse,
e libremente facerlle sitio no seu consciente.
Na comprensión que cada un de nos teñamos da vida,
esta a felicidade de facer sin “esforzo”, na adaptación ao entorno.
Meu peor enemigo; a pereza.
Meu millor amigo; Deus na miña cabeza.
Voluntarios por un soño, que ninguen fase fame nese pobo.
Con fe, para adaptarse ao entorno.
