y cuenta el de la triste figura, allá en Tuiy, su ciudad:
O cabaleiro da triste figura,
camiña de novo.
tendencias.
1 de 7
si
non sabemos o que imos encontrar, o perdemos.
Por
iso a busqueda constante do noso Ego.
Ego
como Sociedade.
Ego
como Cultura.
Ego
como organización da vida Publica.
Quero
un Alcalde con Ego suficiente, para adaptarse ao medio.
Dende
a mística mais realista, hasta a prosa mais fantástica,
marca
o camiño das sociedades.
A
Historia real dos feitos tal cual aconteceron,
Tendencias
dunha sociedade que esta mutando.
como
“bicho” protexido por “capullo”,
convertindose
en Bolvoreta con
orgullo.
Calculos
teóricos dun loco,
economías
de subsistencia das sociedades modernas.
Si
pincha e dóe, actuemos
en consecuencia.
o
“sistema nervioso” ten que facer reaccionar o consciente dos
gobernos.
Un
cisne negro, nun escenario bélico.
A
caída de todo un imperio, o todo poderoso “don diñeiro”,
pasa
a ser unha simple ferramenta de valor simbólico.
-nin
para vicios, nin para simbolos.
Só
garantindo o Básico, seremos dignos.
A
loita evolutiva pon a economía mundial en entredito,
crecer,
crecer, crecer. Que mal proceder.
Si
mantiveramos o que temos, garantindo o básico a todo individuo. Non
sufririamos tanto para adaptarnos ao medio.
Entrar
en batalla dialéctica,
sendo capaz de posicionar a fame, como mal a combatir.
Morriñenta
é a sociedade que está de festa e non se alimenta.
Morriñenta
é a vida para quen non lle chega.
Meter
no debate público a necesidade de garantir a todos os individuos o
básico para vivir, sin que o teñan que pedir.
Para
curarnos das “feridas”como Sociedade,
como
pensamento común da “humanidade”.
Temos
que ser capaces de alimentar a todas as partes,
a
todos e cada un dos individuos deste mundo.
-non,
non meus señores non. Eu non estou contra as “mafias” que
dominan o mundo. Dende as mafias “callejeras” hasta as mafias das
mais altas esferas. Que ben organizadas, todas gañan.
Que
fagan ben seu traballo, e que con honores os reciban todos seus
seguidores. Que garanticen a todos os membros da súa Gran Familia o
alimento eo refuxio contra as inclemencias do tempo, e asi fuxir do
sufrimento.
-si
meus señores, si.
Un
Estado ten que ser capaz de garantir o Básico a todos cantos viven
no territorio que esta organizando.
Cas
súas mais diversas culturas, elevadas en Nacións cando son grandes
en espiritu e con
forza para unir aos individuos.
¿que
esperamos da Política?
¿que
buscamos da organización dos humanos?
¿que
sociedades se consideran conscientes?
¿que
compartimos cas
demais xentes?
Como
neurona, collendo a mentalidade da tribu.
Si
hai, hai para todos.
Sinon
hai, todos pasan fame.
E
somos Tribu con capacidade de producción,
somos
emoción.
-si,
a cultura de salón é un vicio. Un vicio caro, si antes non se
garantiza o básico.
-o
fin da abundancia,
pronostican
os evanxelistas,
a
apocalipsis a vista.
A
Perdida de poder adquisitivo, frena a esencia da economía,
vender
vender vender,
comprar
comprar comprar,
vender
vender vender,
comprar
comprar comprar,
Uns
sin os outros non existimos.
Somos
o reflexo de nos mismos.
no
pensamento, na súa forma mais amplia,
somos
unha sopa de partículas elementales.
A
moral publica e privada.
Amantes
de pasadas causas.
-
“os enviados” fan que corten algunhas ruas de Tuiy meu pobo. Para
grabar realidades literarias, unha serie “audiovisiual” de masas.
O
noso “subconsciente” apenas distingue entre realidade e ficción,
e convertimonos nunha sociedade de pelicula, como no camerino dos
irmans mark.
Acercanse
tempos combulsos, e si como Sociedade non encontramos a formula para
garantir o básico, vaise pasar moita fame.
