y cuenta el de la triste figura, allá en Tuiy, su ciudad:
Resucitou Xoaquin de Amorin, Xan das bolas, como o coñecin.
Si, si Jesucristo pudo, por que non ia el poder tamén resucitar?.
Un deses homes de boa fé, que sempre se recordan con cariño.
Cando de neno eu empezaba a ser consciente desta vida que nos leva, xa durmia Xoaquin no cuberto enriba da herva na vispera das festas da nosa Señora da Guia, e así un ano tras outra hasta u “outro día”.
Fai uns meses chegara a os meus oidos, que morrera, e na pena que en min produxo, escribinlle unha necrolóxica. Que así como a sentin, publiqueina sin meditación previa.
Sorpresa a miña, cando en comentarios na publicación que fixera, confirmabanme que non morrera.
Que facer?, pedir disculpas?, por si en alguen lle xurdiu a pena polo que eu dixera.
-deixemos correr e que sexa o que Deus queira, pensei para min.
E así foi como resucitou “Xoaquin das Chivas”.
-”ti cando escoites que morreu o Juaquin das Chivas, é que morrin eu. Porque Juaquins hai moitos, ademais eu nunca morro. Defiame Juaquin antes de sacar enta foto diante do bar.
-un apreta Juaquin, e alá donte te leve teu espiritu, que che deixe seguir tomando tua copa de licor café cún amigo.
Un apreta, e disculpas pola confusión...