lunes, 1 de marzo de 2021

no camiño

 


y cuenta el de la triste figura, allá en Tuiy, su ciudad:

 

no camiño interior que nos leva polas almas do pasado,

recordo vivo da conexión divina entre humanos.

cargados de maxia, que nos fai sentir parte inseparable deste mundo que nos rodea.

Confianza e fe. Para seguir dando pasos na integración do Ser.


Na historia da terra donde vivo,

hai lugares que merece a pena coñecer,

lendas e mitos que reconfortan o espiritu.

Riqueza cultural do medio rural.


Ao redor da candea, revoloteaba unha luciérnaga.

Medidas de gracia, para quen alcanza.


No camiño, rituais que reconfortan o espititu.

Nese camiñar a traves do tempo,

nese camiñar polo universo.


Lo divino y lo humano van de la mano,

y el pensamiento matemático,

no difiere del poeta enamorado.

No hay comentarios:

Publicar un comentario