jueves, 18 de marzo de 2021

peregrinos e visitantes,


 

y cuenta el de la triste figura, allá en Tuiy, su ciudad:

peregrinos e visitantes,

acollense na carcere vella, presos polo sistema,

buscando refuxios que alivien suas penas.


Que tristes deven de estar os peregrinos e viaxantes,

para saciar a fame de experiencias.

pois procuran o inolvidable.

Neses instantes que recluidos nas “celdas” dos discordantes,

apelan a liberdade.

Metamorfosis dun bicho con cirrosis.


Libres e veraces, ante o pensamento que nos trae,

soños eternos das “clases”.

Buscando el todo en la nada,

buscando la nada en el todo.

E no mismo “algoritmo”, o que somos.


Hay que saber tantas cosas y callarse tantas veces, para encontrar el camino correcto. Que se me hace casi imposible seguir caminando, si no planteo preguntas sobre a que altura del camino me encuentro, y así determinar cuan lejos queda el destino.


Todos temos pretensións de explicar e organizar racionalmente o mundo.

E todos, dun ou doutro xeito, van encaixando na realidade do noso mundo “interno”, metido no mais profundo pensamento.



No hay comentarios:

Publicar un comentario