Reglas de convivencia,
reglas morales, de estados dictatoriales.
Efímeras realidades.
Na neuro-plasticidade da sociedade,
todos temos as capacidades de mutar nosas realidades.
Instinto de supervivencia, na aceleración da historia,
o instinto colectivo, arrastrado polas masas enloquecido.
Calquera pode ser alcalde, ainda que a priori non teñamos capacidades. Logo esta o “inxenio” que cada individuo poida ter, mais a comprensión da vida tal cual é, variada e diversa en cada recuncho que un mire.
A ficción como linterna dun futuro pausible,
afable con quen se sinte parte.
Hemisferio dereito, hemisferio izquierdo.
E cada un, atende súa función, eternamente, para equilibrar o consciente.
Toda loita é inútil, si a convicción é contra unha parte da poboación,
sendo nos, como sociedade o mesmo individuo.
E seguimos como recen nacidos, na busqueda de nos mismos.
Seguimos pensando como enfrontar a loita,
a loita mental e intelectual que se enfrenta a Sociedade,
para garantir a supervivencia de todas e cada unha das partes.
¿o sistema productivo ten capacidade?
-penso que si, pola tecnoloxía da artificial intelixencia.
¿por que alimentar a toda conciencia?
-por que sin neuronas non temos consciencia?
Merece a pena, traballar para a Sociedade.
Rompamos o siencio, e cas emocións en convivencia ca razón,
e gritemos todos xuntos.
<Que ninguen pase fame neste mundo>.
Pensemos como un só espititu libre,
que de cabeza en cabeza,
vaise facendo presente no noso día día.
Voluntarios por un soño.
Con fe, para adaptarse ao entorno.
