Reglas de convivencia,
reglas morales, de estados dictatoriales.
Efímeras realidades.
Na neuro-plasticidade da sociedade,
todos temos as capacidades de mutar nosas realidades.
Instinto de supervivencia, na aceleración da historia,
o instinto colectivo, arrastrado polas masas enloquecido.
Calquera pode ser alcalde, ainda que a priori non teñamos capacidades. Logo esta o “inxenio” que cada individuo poida ter, mais a comprensión da vida tal cual é, variada e diversa en cada recuncho que un mire.
A ficción como linterna dun futuro pausible,
afable con quen se sinte parte.
Hemisferio dereito, hemisferio izquierdo.
E cada un, atende súa función, eternamente, para equilibrar o consciente.
Toda loita é inútil, si a convicción é contra unha parte da poboación,
sendo nos, como sociedade o mesmo individuo.
E seguimos como recen nacidos, na busqueda de nos mismos.
Seguimos pensando como enfrontar a loita,
a loita mental e intelectual que se enfrenta a Sociedade,
para garantir a supervivencia de todas e cada unha das partes.
¿o sistema productivo ten capacidade?
-penso que si, pola tecnoloxía da artificial intelixencia.
¿por que alimentar a toda conciencia?
-por que sin neuronas non temos consciencia?
Merece a pena, traballar para a Sociedade.
Rompamos o siencio, e cas emocións en convivencia ca razón,
e gritemos todos xuntos.
<Que ninguen pase fame neste mundo>.
Pensemos como un só espititu libre,
que de cabeza en cabeza,
vaise facendo presente no noso día día.
Voluntarios por un soño.
Con fe, para adaptarse ao entorno.
No hay comentarios:
Publicar un comentario