el sueño de Morfeo

 

y cuenta el de la triste figura, allá en Tuiy, su ciudad:

 

-foi ese soño que tiven de pequeño, o que me trouxo hasta o presente que teño. Foi aquela noite cando iluminado pola luz da vela, inspirou o soño dunha humanidade eterna. O universo dentro dunha bola de Cristal.

el sueño de Morfeo,

individualmente pode un autodeterminarse,

e libremente facerlle sitio no seu consciente.

Na comprensión que cada un de nos teñamos da vida,

esta a felicidade de facer sin “esforzo”, na adaptación ao entorno.

Meu peor enemigo; a pereza.

Meu millor amigo; Deus na miña cabeza.

Voluntarios por un soño, que ninguen fase fame nese pobo.

Con fe, para adaptarse ao entorno.