Fantasia do pensamento,
Melancólicos paseos pola
vida,
Abrumadoras forzas
misteriosas.
Vella cidade de Tuiy,
¿Por qué este noso
asombro o contemplarte?
¿Por qué ese aire de
resignacion,
O mirarte cair en ruinas?.
Estas pedras que miramos
amontonadas,
non son as mismas donte,
e cando mañan as
contemplen,
non seran as que
admiramos hoxe.
Todo cambia na vida,
Todo se muda e
transforma,
Camiñando vamos paso a
paso,
Sumidos nos nosos tristes
pensamentos.
Paseos por camiños que
non son alleos,
Oculos de regos,
Desagúes fuleros,
Madeiros do paseo.
Concepto irónico do
tempo,
Na procura dalgun
coñecemento.
Desesexo onírico do
contento.
“Que Buscas??
Que Busco??
Je je,
A locura ou a cordura??
O entender ou non
entender??
Que mais da!!
Cada un o é todo,
Cada un o é nada.
Ja ja.”
Buscamos sempre unha razón,
Un algo que nos confirme
que o estamos a facer ben.
Buscamos unha seguridade,
Para os tormentos que
temos no pensamento.
Buscamos solucións,
sentimentos que temos por
momentos.
e según se mire o
espacio-tempo,
podemos desesperar no
intento.
tomemolo con paciencia,
que malo sera,
que non se domine a
percepción.
Do que esta sucedendo.
Institucións
territoriais,
Organizacións sin
alianzas,
Gobernos sin esperanza,
Intereses de servicios,
de cidades que caen en
precipicio,
Monstruos e monstruosidades,
Dignificación na vida.
Garantía da sociedade.
Imperio de alianzas,
Estructuras sociais que
non alcanzan.
Causas que cautivan a esperanza,
Cuidado co precipicio,
Que acarrea a sociedade.
Que lenta mente mata,
A esgrimida palabra,
¿Que escandalo faranos
sair en procesion?,
Para que en libre
conclusión,
Paseemos nosos defectos.
E ca ilusión poñamos noso
asombro,
No simple concepto.
Misteriosos monstruos,
Fantasía do pensamento.
No hay comentarios:
Publicar un comentario