os “Maios”,

 

y cuenta el de la triste figura, allá en Tuiy, su ciudad:

 

os Maios,

para que non entren os burros.

Dicen os mais entendidos no asunto.

Un “cántico alegre” de benvida, no rexurdir do noso consciente.

Para sentir este mundo,

dicen os profetas mais profundos.

Para que non entren as meigas,

dicen os que non teñen conciencia.

Para que non entren en “Nós” os “Maios”,

os perezosos cansancios que atinxen ao noso animo.

No laberinto eterno que temos de nos mesmos,

unha idea “pagana”, que chega ao presente dos nosos tempos.