Pepe o Sastre

 

y cuenta el de la triste figura, allá en Tuiy, su ciudad:

 

Pepe o Sastre.

Pepiño para os amigos.

Sendo pequeño toda unha vida,

un dos grandes que coñecin.

-Paciencia e constancia.

E se a burra se pon terca, como ao touro bravo, corda larga. Xa se cansara de facer o parvo.

Gústanme esas amistades que sempre teñen agochado algo para refrescas a gorxa.

Gústame ese animo alegre, que comparte cos presentes.

Eu era un neno cando o coñecin, de camiño a escola, alí no cruceiro do monte donde tiña súa pequena sastrería, E un rincón cheo de golosinas.

Que co cheiro, alimentaba noso desexo de comelas.

-tamen os domingos pola tarde diante da igrexia da guía, donde nos reuniamos os rapaces dos barrios mais cercanos, aparecía pepe co seu Seat 124 e abrindo de capo, surtíanos de toda unha variedade de golosinas.

E hai sigue.

Don Jose é un deses homes que comprometidos ca causa, que non deixa de levar o “avituallamiento” necesario para o almorzo dos que estan traballando no entorno.

Home de boa fe, parrandeiro por natureza.

Sastre e carpinteiro, que enseguida che monta un “meco” para festexar calquer evento.

Un saudo compañeiro.