os camiños do apóstolo

y cuenta el de la triste figura, allá en Tuiy, su ciudad:

 

os camiños do apostolo a pleno no meu concello de Tuiy.

En la plaza publica,

sobre el pulpito de oradores,

se encontraban los señores.

Os “camiños dos ovos de ouro” a disputa.

Choran a historia que lle arrebata a memoria.

E contra os camiños da costa:

“camiño verídico”, se escoita,

“semi-invento”, de tempos modernos.

“mana economico”, dos gobernos.

E todo para dar “prioridade”, ao camiño portugues que pasa pola cidade..

Eu alucino.

o que dan unhas reliquias, e iso que estan basadas sobre unha mentira. Pois o corpo que alí esta enterrado, é de “Prisciliano”.

Unha reflexión profunda tocante os Camiños que levan os peregrinos.

Tuiy, como capital de todos os sentidos.

-pasen, que pasen polo meu pobo, que quero comercializar un pouco.

-Pasen, que pasen pola miña cidade, que queremos que nos maten a fame.

“a maldición dos comúns”

Camiños, e as ofertas dos poderes publicos.

Os de Tuiy, xa se me parecen a ese veciño de Porriño, que dun día para outro, desviaronlle a ruta do Santo apostolo pola veira do Louro.

(ainda que pasara por medio do poligono, era a “tradicional ruta” que levaban os peregrinos)

E este pondo o grito no ceo, (o concello, o veciño) non queren que rompan a tradición, que xoga ao seu favor.

Mercaderes de reliquias, suplicando a Deus, que traia “turistas”.

Por muito que “recen” (na etimoloxia da palabra) dese xeito, non alcanzaran o contento.

E pensando friamente na supervivencia con un minimo de decencia,

non hai xeito na organización que nos prestan.

Representantes de la publica “opinión”.

Camiños do Santo, cunha transcendencia economica de escandalo.

Vendemos camiños,

vendemos sendeiros,

vendemos pementos.

Plans “directorios” para que corra o cartiño,

Camiños do “turista-peregrino”, Tuiy como destino.

perjuicios, prejuicios.

-”en Tuiy, esta o nacemento do camiño historico a compostela”

e todo para verse veneficiados das promocións dos camiños “Santos”, e que pasen os peregrinos e deixen os cartos.

Merda pa min, merda pa min, merda pa min.

E siguen pensando en facer dinamismo para crear empleo.

Escravos dos novos tempos.

“non busco culpables, busco solucións”, eu tamen.

-Santiago Santiago, queremos un trato preferente na propaganda extratexica do camiño que pasa pola do meu veciño.

Cuestion de intereses creados.

Eo negocio que salta,

para cruzar a os peregrinos en lancha,

que hasta Tuiy alcanzan,

como os “Viquingos”, en tempos de “Maria Castaña”.

O “Publico peregrino”, que compra o millor destino.

-”a donde vas vicente?

-a donde va la gente”.

Eo camiño de Santiago sigue enchendo os albergues.

Crecendo como “bacterias” nun bo “cultivo”. E culturalmente, andan andan andan, para liberan a mente, e nada alcanzan.

Ainda que non fagan nada, os peregrinos seguiran pasando.

Pois as creencias son mais fortes que calquer “plan directorio”, que estedes “maquinando”.

Eu sigo cas miñas crenzas. Alcanzables, pola sua simpleza.

¿como ten Tuiy que afrontar o futuro?

Alimentando a todo o mundo.

Vale a pena dedicarlle tempo. E pensar un pouco de como facelo.

¿sabeis por que la hormigas tienen exito como “colonia”?

Porque se comportan como una sola.

O Kaos como orixen de calquer cambio.

-que entren en colapso as teorias da filosofia política antigua.

E que renoven as creencia do home.