estado anacional

y cuenta el de la triste figura, allá en Tuiy, su ciudad:

Quero un estado anacional, (aconfesional, que ven sendo o mismo).

Quero un estado fora de todo culto,

cheo de nacións e reinos que viven xuntos.

Un Estado anacional.- e aquel que non se xunta e non recoñece a ningunha Nación en concreto, ainda que poida ter acordos, (colavorativos e axuda economica principalmente), con certas institucións nacionalistas. Un estado, é a organización dun territorio dado. E un “estado anacional” non é exactamente un estado sin nación, sinon un estado con moitas nacións. (e todas teran que porse dacordo, ).

E cada un, que sexa devoto de quen queira.

Nacionalista.- sentimento de pertenza a grupo, en usos e costumes.

Eu da nación Galega, Sempre, pois foi donde mamei o frío da primaveira.

A Deus no meu corazón, xunto co Nacionalismo.

Recoñecendo a toda Nación, baixo o estado de calquer condición.

Baixo o estado europeo,

baixo o estado español,

baixo o estado galego,

baixo o estado de Tuiy meu pueblo.

Baixo o estado do mundo enteiro. (xa chegara co tempo).

-e me tomaran por “ereje”, por decir o que digo. Pero na evolución das Sociedades, as humanidades foron adaptando seu sentido.

Alá polos principios, Deus eo Faraón eran o mismo. Logo mais tarde, reies e obispos usaban os mesmos vestidos.

Non deixemos que agora entren os nacionalismos, a facer o mismo.

A Deus o que e de Deus,

a os estados o que é dos estados”

e as nacións o que é das nacións.

Xuntos pero non revoltos, que parece que somos tontos.

Y los “Varones” se rasgaran sus vestiduras purpuras. señalando a sus “escrituras sagradas”, como testamento de lo que fueron. Constitucionalistas de un texto muerto.

Vamos señores vamos, piensen un poco la forma de organizarnos.

Pues somos pensamientos, que nos vamos adaptando.