y cuenta el de la triste figura, alla en Tuiy, su ciudad:
Falemos
de Política,
Na súa
mais amplia forma de mirar a convivencia en manada.
Miremos
a Política nesta miña Galicia amada,
Que de
supeto estara en campaña.
Como bo
galego que son.
Que si
Moises non sube a montaña,
Baixamoslle
nos as tablas.
Pero aquí
que queden as cousas claras.
E xa que
os que estan a gobernar non mandan,
Enseñemoslle
o valor da palabra.
As Mareas
chegaron hasta o seu mais álxido Populismo,
Deixando
entrever a confusión do idealismo.
Nacion
Galega, no corazón e na cabeza,
Que nada
ten que ver, cos visionarios de calquer faceta.
A Meiga
alborada, que na sua cara ten a confuión das almas.
Terra da
santa compaña, TERRA DE NAIS, que imprimen esperanza.
Xa que
as Mareas non deron para cambiar de modelo, preparemos un tsunami para mudar conceptos.
Aproveitando os desprendementos das capas tectónicas dos pensamentos, dereitas
e esquerdas metidas no mismo coñecemento.
Temos claro
que temos que mudar a forma de goberno.
Sexa quen
sexa o iluminati que chegue ao goberno.
A idea,
o concepto. Politicas que todos levamos dentro.
¡poñamonos de acuerdo! Ainda que so sexa no
reparto do alimento.
Nuestro futuro
como sociedad esta en juego.
No desperdiciemos
el momento.
“El
universo tiende al caos.”
Al
origen de los tiempos,
A la
satisfacción de los hechos.
No hay comentarios:
Publicar un comentario