A virxen do Carmen

y cuenta el de la triste figura, alla en Tuiy, su ciudad:

A virxen do Carmen,

Levarona en romeria,

Sairon de Santo Domingo,

Baixarona pola marina.

A virxen do Carmen,

Levarona nuha lanchiña,

Subiu o alcalde,

Con toda a camariña,

A virxen do Carmen,

Levarona polo río,

Aconpañada de mariñeiros,

Franqueada polos riveireños,

A virxen do Carmen,

Levarona Baixo a ponte,

Tiraronlle petalos de flores,

E canticos dos señores.

A virxen do Carmen,

Subirona polo río,

Surcando sentimentos,

Xogando co momento.

A virxen do Carmen,

De volta as costas polo camiño,

Levarona de novo para Santo Domingo.

Portada por pensamentos divinos,

Que arrastra o xentio.

Ahí virxen do Carmen!.

Ti que xuntas a de-votos,

No interes do poderio,

Que nas ideas confunden ao xentio.

Un milagro che pido.

Ahí virxen do Carmen!.

A queles que detrás de ti camiñan,

Que sexan conscientes da vida.

Os rezos podran apaciguar a fatiga,

Pero sin buscar a solución,

Non se atopa saida,

A os problemas que temos na vida.

Dalle palabras para que fablen dende a razón,

Ainda que está non sexa divina,

Que as razóns do divino corazón

solo sirven cando non tenemos claro unha saida.