O prestixio que ten Tuiy
na Cultura.
“ el dinero que deberían
proveer para posibles imprevistos,
Lo gastaron en
beneficios,
Cultura de los vicios.
Las tres reglas para
resolver.
Ver, prever, proveer.
Ver el problema,
la falta de lo básico,
la dignidad en el
fracaso.
Prever lo que
necesitamos como humanos.
Proveer lo necesario,
No la pieza para el
intercambio.
Ni ven,
Ni prevén,
Solo proveen los dineros.
(mero valor de los
alimentos, sin vitaminas ni procedimientos)
Esas no son formas,
de organizar un
gallinero.
“un auténtico
despropósito”
Un conta contos.
Recollida solidaria de
alimentos,
Por un Baixo minho sin
fame.
Quixera entrar en
polémica.
E que non se me mal
interpretara,
Por que o tema é
delicado,
Cara os voluntarios de
calquer grado.
“¿Quién tiene que hacer
qué?”
Las cosas “importantes”
que tienen que ser de Estado,
Están en manos del buen
samaritano.
Los gobiernos como
Pilatos se lavan las manos.
Con lo fácil que seria
con un buen sistema de reparto.
Estudiemos al menos el caso:
A los voluntarios que
recolectan para cubrir nuestra propia miseria.
Los imagino delante de la
persona necesitada,
Dándole vueltas a la
cabeza, como mejor ayudarla,
Puedo sentir su alma
cayéndole a los pies,
Puedo saborear el amargo
don de amar,
El dolor de no llegar a
más.
Sei recoñecer, que tal
como esta organizada a sociedade, é a uinica forma de que alguns poidan comer,
sin ter que perder toda a dignidade.
Para un Baixo minho sen
fame,
Salsa rosa e
solidariedade.
Nada que reprochar aos
gobernos, que de isto saben.
Conciencia de que un
pequeño cambio es posible.
Tiene que ser,
no encuentro otra manera
de lograr la tranquilidad que uno espera.
A todos, sin distinción
de posición o renta,
Solo con la condición que
su dieta requiera.
Organización solidaria
dos gobernos,
Distribución automática
dos alimentos.
Traxeta de alimentación
básica.
Como mellorar o reparto
que estan a facer tanto os servicios sociais coma as asociacións de distinta
indole que axudan aos necesitatos.
Nesta ocasión centrareime
na mais primorosa que é a alimentación.
Nestes momentos e grazas o voluntariado con moito
traballo, recolectan alimentos en operacions kilo, rogan unha axuda as intitucions
e con ilusion reciven anomimas doacions.(pensamentos dos que loitan polo seu
pueblo).
No reparto que se fai dende pequenos bancos de alimento,
como punto de encontro dos necesitados, donde acuden xentes que sufren a falta
de confianza, nalgunhas das necesidades que lle faltan, e ca dignidade metida
no pensamento, suplican un anaco de alimento.
Dous pensamentos; como conseguir as necesidades, como
repartir o alimento. Sin que teñamos que poñer en duda A DIGNIDADE, do que pide
polo alimento.
Un Banco de Alimentos virtual.
¿quen aporta alimentos a
ese banco?
A caridada das xentes en
colaboración cos supermercados é puntos de venta.
Imaxinarvos que donde estan os chicles diante das caixas
dos supermercados, temos un mismo dispensador con tarxetiñas cos alimentos
basicos, patatas, mazans, arroz, aceite, leite, etc.. o pasar co carro da
compra collo unha tarjeta que pon: litro de leite pepito grilo, e un kilos de
azucar marca pitusa, o pasar esas tarxetas polo lector do codigo de barras,
cargase no banco de alimentos, e banco xa ten un par de alimentos, si iso se
logra con muita xente mais teremos. Por outro lado si os impostos na cadena de
alimentacion se cobran en especias, podian entrar no banco. Aparte de que as
institución gubernamentais copren alimentos pola necesidades que necesita seu
pueblo e os aporten o banco.
¿Cómo facemos o reparto?,
A todos os que o
soliciten daraselle unha Tarxeta de Alimentación Básica, Nela metemos os
alimentos de primeira necesidade para sete dias, según a dieta basica
estipulada por un especialista, e según os retiren irase repondo co paso dos
dias.
Imaxinemos que nos somos os necesidados, o entrar no
supermercado asociado, paso a tarjeta por un lector, e sei que para ese dia
teño un chusco de pan e unha lata de sardiñas, paso polas estanterias recollo o
que me deron para ese dia, e con dous duros mais que teño, collo unha caixa de
rosquillas para o desalluno duns dias, paso pola caixa pago ca tarxeta e cos
dous duros que me quedan.
No sei si isto é unha
tonteria, pero eu penso que é unha boa media.
Dignidade dunha sociedade
que se aprecia dia a dia.
“Hai que estudialo ben, o sistema
informatico, control, o proceso, etc...
Tarxeta con logos de todolas empresas
participantes e direccion web para ir engadindo logos de novos colaboradores.
Unha unica tarxeta (a mesma), para o
solicitante e para o donante que se entregara a caixeira o final da compra (ou
para cargala tarxeta con “tarxetas de alimento“ ou para deducir da compra se e
un bebeficiario) .
Ninguen sabra na caixa se necesitas ou
donas.
Por favor, repartir lo básico
para la supervivencia, sin tener que ejercer tanto la paciencia.
No hay comentarios:
Publicar un comentario