domingo, 26 de octubre de 2014

O prestixio que ten Tuiy na Cultura.

y cuenta el de la triste figura, alla en Tuiy, su ciudad:



O prestixio que ten Tuiy na Cultura.

“ el dinero que deberían proveer para posibles imprevistos,
Lo gastaron en beneficios,
Cultura de los vicios.

Las tres reglas para resolver.
Ver, prever, proveer.

Ver el problema,
la falta de lo básico,
la dignidad en el fracaso.

Prever lo que necesitamos como humanos.

Proveer lo necesario,
No la pieza para el intercambio.

Ni ven,
Ni prevén,
Solo proveen los dineros.
(mero valor de los alimentos, sin vitaminas ni procedimientos)

Esas no son formas,
de organizar un gallinero.

“un auténtico despropósito”
Un conta contos.



Recollida solidaria de alimentos,
Por un Baixo minho sin fame.

Quixera entrar en polémica.
E que non se me mal interpretara,
Por que o tema é delicado,
Cara os voluntarios de calquer grado.

“¿Quién tiene que hacer qué?”


Las cosas “importantes” que tienen que ser de Estado,
Están en manos del buen samaritano.
Los gobiernos como Pilatos se lavan las manos.

Con lo fácil que seria con un buen sistema de reparto.
Estudiemos al menos el caso:

A los voluntarios que recolectan para cubrir nuestra propia miseria.
Los imagino delante de la persona necesitada,
Dándole vueltas a la cabeza, como mejor ayudarla,
Puedo sentir su alma cayéndole a los pies,
Puedo saborear el amargo don de amar,
El dolor de no llegar a más.

Sei recoñecer, que tal como esta organizada a sociedade, é a uinica forma de que alguns poidan comer, sin ter que perder toda a dignidade.

Para un Baixo minho sen fame,
Salsa rosa e solidariedade.
Nada que reprochar aos gobernos, que de isto saben.

Conciencia de que un pequeño cambio es posible.
Tiene que ser,
no encuentro otra manera de lograr la tranquilidad que uno espera.

A todos, sin distinción de posición o renta,
Solo con la condición que su dieta requiera.


Organización solidaria dos gobernos,
Distribución automática dos alimentos.


Traxeta de alimentación básica.

Como mellorar o reparto que estan a facer tanto os servicios sociais coma as asociacións de distinta indole que axudan aos necesitatos.
Nesta ocasión centrareime na mais primorosa que é a alimentación.
            Nestes momentos e grazas o voluntariado con moito traballo, recolectan alimentos en operacions kilo, rogan unha axuda as intitucions e con ilusion reciven anomimas doacions.(pensamentos dos que loitan polo seu pueblo).
            No reparto que se fai dende pequenos bancos de alimento, como punto de encontro dos necesitados, donde acuden xentes que sufren a falta de confianza, nalgunhas das necesidades que lle faltan, e ca dignidade metida no pensamento, suplican un anaco de alimento.

            Dous pensamentos; como conseguir as necesidades, como repartir o alimento. Sin que teñamos que poñer en duda A DIGNIDADE, do que pide polo alimento.

            Un Banco de Alimentos virtual.

¿quen aporta alimentos a ese banco?
A caridada das xentes en colaboración cos supermercados é puntos de venta.
            Imaxinarvos que donde estan os chicles diante das caixas dos supermercados, temos un mismo dispensador con tarxetiñas cos alimentos basicos, patatas, mazans, arroz, aceite, leite, etc.. o pasar co carro da compra collo unha tarjeta que pon: litro de leite pepito grilo, e un kilos de azucar marca pitusa, o pasar esas tarxetas polo lector do codigo de barras, cargase no banco de alimentos, e banco xa ten un par de alimentos, si iso se logra con muita xente mais teremos. Por outro lado si os impostos na cadena de alimentacion se cobran en especias, podian entrar no banco. Aparte de que as institución gubernamentais copren alimentos pola necesidades que necesita seu pueblo e os aporten o banco.

¿Cómo facemos o reparto?,
A todos os que o soliciten daraselle unha Tarxeta de Alimentación Básica, Nela metemos os alimentos de primeira necesidade para sete dias, según a dieta basica estipulada por un especialista, e según os retiren irase repondo co paso dos dias.
            Imaxinemos que nos somos os necesidados, o entrar no supermercado asociado, paso a tarjeta por un lector, e sei que para ese dia teño un chusco de pan e unha lata de sardiñas, paso polas estanterias recollo o que me deron para ese dia, e con dous duros mais que teño, collo unha caixa de rosquillas para o desalluno duns dias, paso pola caixa pago ca tarxeta e cos dous duros que me quedan.

No sei si isto é unha tonteria, pero eu penso que é unha boa media.
Dignidade dunha sociedade que se aprecia dia a dia.






           

“Hai que estudialo ben, o sistema informatico, control, o proceso, etc...

Tarxeta con logos de todolas empresas participantes e direccion web para ir engadindo logos de novos colaboradores.

Unha unica tarxeta (a mesma), para o solicitante e para o donante que se entregara a caixeira o final da compra (ou para cargala tarxeta con “tarxetas de alimento“ ou para deducir da compra se e un bebeficiario) .

Ninguen sabra na caixa se necesitas ou donas.



Por favor, repartir lo básico para la supervivencia, sin tener que ejercer tanto la paciencia.
 

No hay comentarios:

Publicar un comentario