y cuenta el de la triste figura, allá en Tuiy, su ciudad:
Nin Deus
escoita a Misa baixo a luz abrasadora do Sol,
Todos recollidos a sombra dos seus pensamentos,
Na procura dunha zona mais fresquiña.
Ocultanse Baixo as sombras do vivido,
Lexos da luz do soñado.
Que na sua ausencia añoran,
E na sua presencia choran non habelo logrado.
¿Qué pensamento abstracto pode ter a vida?,
Donde os Deuses non son mais que a xentes que camiñan,
Que entre luces e sombras,
buscan sempre un refrescante punto de vista.
San Pedro, pedras cas que tropezamos na vida.
Soño eterno de festas, bandas e orquestas,
Fogetes de xentes
Que queiman a mecha.
Cando silvando ascenden,
E no alto, explosionan e se desvanecen.
Efímero paso do tempo,
Que en repetidos rituais,
Escoitan seus lamentos.
“si un ciego guía a otro, ambos caerán en el hoyo”(San Mateo 15,14)
Liturgias del poder.
A la sombra del ayer.
Todos recollidos a sombra dos seus pensamentos,
Na procura dunha zona mais fresquiña.
Ocultanse Baixo as sombras do vivido,
Lexos da luz do soñado.
Que na sua ausencia añoran,
E na sua presencia choran non habelo logrado.
¿Qué pensamento abstracto pode ter a vida?,
Donde os Deuses non son mais que a xentes que camiñan,
Que entre luces e sombras,
buscan sempre un refrescante punto de vista.
San Pedro, pedras cas que tropezamos na vida.
Soño eterno de festas, bandas e orquestas,
Fogetes de xentes
Que queiman a mecha.
Cando silvando ascenden,
E no alto, explosionan e se desvanecen.
Efímero paso do tempo,
Que en repetidos rituais,
Escoitan seus lamentos.
“si un ciego guía a otro, ambos caerán en el hoyo”(San Mateo 15,14)
Liturgias del poder.
A la sombra del ayer.
No hay comentarios:
Publicar un comentario