y cuenta el de la triste figura, allá en Tuiy, su ciudad:
A praia da metralla.
-pensando na “Metralla” e en todo ese arranxo do litoral.
Deixemos de pensar co cu, e sexamos conscientes das
“verdadeiras necesidades” das xentes.
A adolescente Sociedade que se maquilla ante as
adversidades.
Vaian, vaian a la todos a facer a ofrenda a “Xesus
Sacramentado” , e pidan por unha boa conciencia.
Unha simbólica ofrenda, dun reino máxico e misterioso na
antiga terra de Breogan.
O dia 30 do presente mes de xunio, o “Concello” pon uns
autobuses, gratis para os que vaian e queira acompañar a “comitiva oficial”.
pagámolo todos, necesidades de decoro.
Vaiamos todos de excursión.
E todos xuntos cantando a coro no autobus:
“que buenos son, los políticos deste pueblo,
que buenos son, los políticos deste pueblo,
que buenos son, los políticos deste pueblo,
que buenos son, que nos llevan de excursión, chinpon”.
Se mira un colapso na comprensión dos humanos, vaiamos
todos a levar a ofrenda ao santo. E pidamos, pidamos algo mais de entendedeiras
na organización das bestas
Que a prosperidade ea paz esta en entre dito, pois a
“base Social” esta ao limite do colapso. Cada vez os traballos son mais
precarios, e as novas tecnoloxías os van desprazando, e na escravitude da vida
nin o pensan, pois o instinto de supervivencia sae na súa defensa.
E a unica esperanza que nos queda e conseguir asentar as
bases para que alcancen a cubrir as “necesidade Basicas” de todos e cada un dos
individuos. Para ter tranquilidade de espiritu.
¡Ya tenemos limpios los jardines!, ¡Ya tenemos limpios
los jardines!,
ya podran venir las divinidades, en forma de turistas
celestiales.
Para que los mercaderes de los divinos placeres vender
todos sus enseres, para hacerse un hueco entre os supervivientes.
¿canto de necesario é mais, o limpar as murallas, que
garantir o alimento a todo fillo de veciño?
As malezas han de voltar a crecer, unha e outra vez.
Salvo que se teña capacidade de comprender.
Dios dios, dalle entendederas, cando cheguen alá a ofrecerche
algún presente, que non podemos demorar mais o encaixe das sociedades, como un
solo organismo capaz de salvagardar todas e cada unha das partes. Desde la
base.
Y si,
La falta de inteligencia
hace su presencia. forman sus mentes sobre la estupidez en los programas
de los expectaculos publicos. Transformando lo ordinario en extraordinario,
cultivando la alegria y el placer, en lo superficial del ser.
Basan toda su industria, en las vanalidades del culto al
cuerpo,.
Fiesta fiesta fiesta, y que no pare la orquesta.
Que buenos y que bonitos son, que hipnotizan a población,
con un “Antes e un despois”.
Somos un conxunto inseparable do pensamento común. Ea
corrente que mais “palabras” leve,
encauza a Razón.
Sexa esta boa ou non.
“palabras” que humedecen o sentido,
Sentido que damos a consciencia de estar vivos.
E voltemos de novo a centrarnos na organización do que
somos.
Partindo do coñecemento común, para alcanzar o consciente
das partes.
Sentir que o vento, as follas en movemento, a luz do
firmamento, forman parte do noso pensamento. Faime sentir contento.
Hai correntes de
pensamento que son como regueiros, pequenos e saltarins, que transcorren
alegres entres penedos, e co paso do tempo vaille dando forma.
Mais hai ríos caudalosos que desenrolan as aparencias, e
se comportan como bestias.
“higo maduro para mi culo”
Para resumir, o que dixen ao principio, deixemos de
pensar co cu.
Un bico, Un saúdo, e que compartamos momentos mais a
menudo.
No hay comentarios:
Publicar un comentario