sábado, 1 de julio de 2017

Tuiy, o pueblo fantasma.


y cuenta el de la triste figura, allá en Tuiy, su ciudad:

Tuiy, o pueblo fantasma.

La vida es absurda y burda. O encajamos todos, o no somos.
Consejos de prudencia al interpretar la letra.

Corría o ano do presente, cando os espíritus das xentes movíanse según os aires das súas mentes, despodricaban sempre contra os opoñentes sin aterse a razóns convincentes.
Que si millor, que si peor, que si gratificante, que si indecente. E así pasan o tempo os fantasmas deste pueblo.
Que si un lavado de imaxe das forzas liberales, que si un lavado de frentes dos políticos do presente.
Que si un desagüe, que si maleza por todas partes, zonas verdes para residenciales.

¿como un gobierno puede con el patrimonio de todos, dejárselo para que aparquen los privilegiados que viven dentro?

Y así es Tuiy, mi pueblo. Un pueblo de fantasmas que nunca estan contentos, no todos, por su puesto.

cuantas veces me di por muerto y resucite?
Cuantas veces me acompañe?.
Y en el velatorio de mi día a día, voy comprendiendo el mañana que se avecina.

Calles desiertas de vehículos y bestias. (entendase por bestias, eses que pola noite van de festa. Nos cales eu me inclúo no medio do tumulto, unha ve que outra, que un xa non ten idade para esas cousas).

A esos fantasmas que en rueda de prensan, alcanzan una mayor difusión mediática.
A todos esos, de los mas variados pensamientos.
A todos esos pido, un pouquiño de sentidiño.  En estos momentos de la historia,”que en cortos periodos de tiempo cambian las cosas con relativa rapidez”.


No hay comentarios:

Publicar un comentario