y cuenta el de la triste figura, allá en Tuiy, su ciudad:
Causa
efecto del talento de Tuiy mi pueblo.
Pleno
ordinario , Tuiy como escenario.
Tarde de
jueves tomando unha cervexa na terraza do cafe Museo, diante da porta da Pía,
abrebadero donde purificaban suas anomalias. Antes de ir a o pleno ordinario
que convoca a alcaldía. Tuiy como punto de partida.
Tres
dimisionaros presentan súa valia, deixano para posicionarse cara alcanzar o
poder por outra via.
Pasan os
asiduos, acercase un compañeiro, saudamonos e falamos das mocións e das emocións que as encamiñan. Falamos das
distintas forma que hay para gañarse a vida.
Pasan
vellos dinosauros que foron algo nos seus dias, ahora fosiles que entorpezen as
ideas clandestinas.
Xa no
salon de actos a espera de que cheguen os representantes das ideas, alma mater
de calquer sociedade que se preste.
Punto
un, resolución da alcaldía......bla bla bla bla......
Conceptos
e formas.
En Tuiy,
dende o salon de plenos, a xoves 29 de San Xoan do 2017 cando son as 19 e 7.
Pleno
sin contido, escomenza o teatrillo.
Xa non
aparecen os dimisionarios, toda unha falta de respeto ao pueblo que
representan.
Ningunha
consideración polas renuncias, absurdos puntos de vista.
¿por que
se van?¿ya fueron seducidos por otros amores?¿ya llegaron a mejores conclusiones?.
¿Un
adios sin condiciones?
Cosas
vereis amigo Sancho, que no importa quien esté, que todos confiesan el mismo
santo. Ese poderoso caballero que describía un tal Quevedo. Donde los asuntos
del bien común pasan por dejar su nombre escrito como alcalde de Tuiy.
Y quedara
para los alardes de la historia, de esa historia que alberga esta vieja ciudad.
Que en
manos de la inocencia deja la libertad.
Entra
para aprobación el control en el exceso de ruido, sin representantes para
debatir las partes. Escusas ponen para decir que no estan de acuerdo con la
medida. Y con equidad y justicia aceptan las leyes que marca su doctrina,
aunque no sea del agrado del pueblo que le a votado.
Un Tuiy
cheo de ruídos desorbitados, que non deixan descansar en paz as almas, que no
seu interior habitan.
¿como
combinar el ritual de apareamiento de las gentes que de marcha van al
encuentro,
con la necesidad del descanso de los moradores del pueblo?
Imposible,
si no buscamos otro sitio donde se sientan comodos, unos o los otros.
Xente
afin, se absteñen porque non estan convencidos. ¿decisións dos pensamentos
elexidos?.
Ordenanzas
con nada que decir, solo na cuantia choran seus medos.
Contemplación
no valor das competencias, opcións das cuantias,
E si foi
antes a jaliña co juevo, e logo son eu o que di tonterias.
Primeiro
leyes e despois poderes. Equipamentos para captar a amplitude de onda dos pensamentos
que tedes.
Un conto
historia, isto que ilustro casi de memoria. Plantas de sandía que tras a moción
convértense en melóns. Liberales por condición.
Unha
sandia, un libro, e xunto ao concello un sabio. Venden a comunidade, tocan a
flauta para que os ratos escapen, fenden a rocha para convertela en arena e
edificar mais casetas, e limpian con sosa as carreteras. E para a Alcaldía
algun que se preste a tal fantasia.
“non
miraban mais alá que dous palmos de narices”, e non distinguían os melóns das
codornices.
por
convencemento ou por aburrimento, deliveracións dos sabios neste momento.
E
despois do conto, nin un so aplauso e sin moraleja
Ruidos ruidos ruidos. Oito a favor, cero en
contra, seis abstencións.
O resto,
preguntas de arranxos barrios, sin preocuparse cal e o protocolo para eses
casos.
E remata
o pleno ordinario, donde pouco ou nada foi extraordinario.
Con el
deseo de que los nuevos personajes mejoren las artes,
que sean
mas interactivos, para sacarle mejor partido.
Que
hablen que cuenten, cuales son sus presentes.
Que
piensen bien cuales sus referentes.
Y que
sueñen, que sueñen sobre las tablas del escenario, que dará para hablar a todo
el vecindario.
Yo, me
sumo al reparto. Para el próximo pleno, que se prevé extraordinario.
No hay comentarios:
Publicar un comentario