De pau de
buxo, que xa caira en desuso.
Despois de
amasar cas mans o barro, e deixalo repousar un rato.
Prepara a
base para moldear ao santo.
¿quien
sabe?, si el futuro de la humanidad se esta moldeando.
ollando un
para outro,
moldeando a
alma en barro e o barro en alma.
recreando
soños internos, e Ambos son o mesmo verbo.
Un saudo,
despois dun tempo sin expresarme a través deste medio.
Despois de
abrazar o “silencio”, o instinto tira por min, para comunicar o
que levo dentro, e alcanzar o obxetivo: T.B.A.
Imos, e
seguimos insistindo, e seguimos moldeando un mundo mais digno.
-la vida,
amigos mios, la vida es un aprendizaje continuo.
E Quizás
sexamos un soño perdido na eternidade do olvido. Pero nada é mais
satisfactorio que ir vendo recreados os soños. Aínda que estes
sexan efímeros no presente.
Miremos
dende o sentido que miremos, a vida é máxica, no consciente de todo
individuo.
Gozosos y
gloriosos días son, los que al despertar, sentimos.
Exploremos
las emociones y disfrutemos de todas las funciones.
Deixemonos
sorprender: e demos un salto mortal, ao vacio cuantico.
Dicen que
traballando moito, os soños podense cumplir.
Y a la
sombra de la duda, no perdamos la oportunidad de hacer una revolución
intelectual.
E os
economistas, que metan un dedo no cú, e que comproven que a
temperatura anal, é directamente proporcional as estupideces que
dicen.
Pois si é
como eles contan; que o diñeiro é o que alimenta, sacaran xa
procesados os excrementos que o corpo rexeita.
-¿canto de
necesario é o diñeiro para a vida?
¿somos lo
que pensamos?
¿pensamos
lo que somos?
O
pensamento como poder, de moldear o momento.
Partamos
desde sus origenes, y siguiendo su evolución, intentemos comprender
mejor.
El mundo es
pesamiento, puro cuento, sentido por el consciente que tenemos.
Gocemos,
gocemos intensamente de los pensamientos que nos vienen, y no
coartemos su entendimiento.
E na
reunificación dos soños, esta o que somos.
Dún pasado
“estudiado”, proven todo aquilo que estou pensando no presente
consciente dos meus actos.
A vida, e a
relativa importancia de creernos que somos algo.
-a
existencia do noso ser tira por nos, intentando transmitir todo o
aprendido.
¿por qué?.
A saber, pero é unha constante a todo ser vivo.
Geneticamente
ou non, transmitimos información.
O avance
evolutivo expectacular que sufriu a “Naturaleza”, fainos perder a
cabeza:
pasamos de
transmitir a “información” a traves da “Xenética”, en
largos periodos de tempo e a través de miles de xeneracións
adaptandose ao seu entorno. A transmitir esa información a través
da “Ciencia”, e as tecnoloxias modernas, ca metodoloxia do
penamento aplicado, e a realidade do pensamento humano.
pasamos de
transmitir a información ca “Xenética”, a pasala a traves da
“intelixencia”.
Pero
sigamos avanzando na comprensión do que somos.
E Como
individuos dunha sociedade, conscientes do presente.
Hagamos un
ejercicio de imaginación:
-supongamos
que somos una “Celula” del cuerpo humano, y situemonos en la
extremidad u organo, donde estemos más acomodados.
Ponganse,
no lo duden, en una de las infinidades de neuronas que pueda tener el
cuerpo, y razonemos: ¿puede nuestro cuerpo vivir, si no llega
alimento a todas las celulas de nuestro cuerpo?
Ahora como
“celulas Neuronales”, hagamos otro ejercicio de ingenio.
Y razonemos
como “celulas” del “Cuerpo Social”, del cual formamos parte.
Razonemos
en lo más amplio que uno pueda llegar a pensarse, y más allá de
realidad aparente de las partes,
¿realmente
que somos, en medio del universo? Que para llegar a sus confines,
iendo a la velocidad de la luz, tardariamos 46.500.000.000. años.
Y aun
siendo insignificantes. ¿realmente que somos, en medio del
pensamento?
¿que
somos?, sin los sueños.
Convertir
la realidad en sueños, para que estos sean eternos, en el recuerdo.
E partindo
de “Celulas madre”, podremos crear todo canto imaxinemos. Podemos
crear neuronas, capaces de comprendernos .
Toda
evolución, nos lleva por el camino de la unión, porque despois do
“Big Bam” e salpicar todo o “polvo cosmico”, este, foise
arrexuntando para chegar a ser nos hoxe algo.
¿quien
sabe?, si el futuro de la humanidad se esta moldeando.
Frente a
frente, cunha mirada diferente.
No hay comentarios:
Publicar un comentario