jueves, 3 de septiembre de 2020

A critica do pensamento.

 


y cuenta el de la triste figura, allá en Tuiy, su ciudad:

 

A critica do pensamento.


“la critica de la ética”

la ética critica de la estética y el arte de la filosofía moderna.


Unha ola de pensamento glovalizado, eleva a idiotez hasta a altura do Sagrado. A critica desacerbada, saca toda a razón ao que fala.


Xa sei, xa sei, que no seu conxunto a Sociedade, e eu como parte, fáltanos unha fervura. Ainda non chegamos a madurez dunha Sociedade Culta.


E Necesitados andamos de ídolos, para derribar-los.

E canto mais grande sexan, mais satisfacción dara a nosa pírrica conciencia.


-¡Bajarlos del paraíso y crucificarlos.! Resuenan en el vacío de algunos pensamientos.


E mais alá da lóxica razón, pode haber outra realidade. Como a razón da lóxica, que ocupa a mentalidade de quen non ten mais capacidade.


Hasta la más grande de las aberraciones forman parte de nuestro pasado. Soy la humanidad que se esta repensando.


Respondamos aos de mais, como queremos que nos respondan,

aprendendo as razóns das súas posturas, comprendendo que ao millor, forman parte doutra cultura.


O privilexio do coñecemento, esta no fondo do oceano.

E eu xa non dudo, de que é imposible de sabelo todo.


distintas formas de ver a vida.


¿quien no? en su locura fue feliz. Como en aquellos tiempos de la niñez.

¿quien esta corriendo venturas y desventuras, sin reparar en los fracasos que ha de tener?.

“de poeta y de loco,

todos tenemos un poco.”


-ser atrevidos es de locos!. Exclamo la prudencia.

-de locos es quedarse callado por tener miedo a cometer “pecado”, dijo la paciencia. Y solo peca, el que se atreve, lo intenta todo hasta alcanzar lo que desea.

Atreverse a sentir, a compartir mientras estemos aquí.

Atreverse a compartir esforzos, a compartir ideas para que a vida sexa mais levadeira.


Nunca foi facil, desde que teño coñecemento, e nunca estivo tan fácil como nestes momentos. T.B.A.

Pero que lentos son os movementos Sociais. Que lenta é a Sociedade para adaptarse a nova relidade.

Se me atascan os pensamentos, na espera de acontecementos.


Concentremos inxenios, para que a creación aflore por doquier.



 

 

No hay comentarios:

Publicar un comentario