O #díadasletrasgalegas.
Eu o mudaría por a
“Semana das Letras Galegas”.
(un día solo de festa
faiseme pouco. Co productivo que é este pobo).
Na eira estaba exposta
toda a colleita.
Chea de agricultores da
fala, ao redor das “casetas”.
Nobres librerías, iris
que enfocan a cultura viva.
A cultura viva dun
pobo, que transmite o que somos.
Día das Letras Galegas
con mercadillos es todas as eiras.
Mesas cheas de froitos,
agarimosamente recolectados polos establecementos especializados.
Secando as colleitas,
antes de gardalas no canizo da nosa sapiencia.
A cultura, é nosa
armadura como pobo,
as nosas linguas, son
as que nos guian pola vida.
A nosa fala, son as
raices que a terra nos arraigan.
As nosas letras, son os
arxóns que as amarran.
-naquela ocasión,
chegaron a cidade de Tuiy un #17deMaio, o aprendiz de poeta e seu
mestre. atopandose cun mercadillo adicado o libro galego.
-Nas mans dos que
cultivaron as letras. Esta o futuro do planeta.
Dixo o mestre.
O libro como refuxio da
nosa imaxinación, cando esta por si sóa, non alcanza a sublime
satisfacción.
Cheos de palabras
elaboradas, mundos que nos atrapan.
E seguiu decindo:
-aquí un ramo dos
millores versos da nosa fala. Para dar ritmo ao que estamos vivindo.
-aquí un feixe de
contos, para tempos de repouso.
-aquí unha cesta do
millor misterio, para perdese nas viaxes do tempo.
-aquí unha cunca da
millor fariña, para amasar a cultura da nosa vida.
-aquí unha ducea de
verbos, para conxugar millor os tempos.
-aquí un pouco de
retranca, para sacarlle os millores sabores a terra que nos garda.
-Non deixemos de
cultivar a nosa lingua, que é un excepcional producto, para sentirse
parte deste mundo.
plantemos as palabras,
para que se convirtan en alimento das nosas almas.
Todos os “campos”
son aptos para o cultivo.
E cada campo, cada
individuo, é apto para un cometido.
Cultivemos todos os
espíritus,
para darlle a vida un
millor sentido.
Aireemos a terra con
conversas das mais decentes,
onde depositaremos a
semente,
Cubramolas un pouco
para que o sol non as queimen,
e ningún “animaliño”
as leve por mal camiño.
Plantemos palabras,
plantemolas de todas as
idiosincrasias.
Pois sempre producira
mais variado alimento,
que de todo, se manten
noso pensamento.
Plantemos palabras
ricas en gracias,
de forte e intenso
sabor, que nos fagan sentirnos millor.
estes alimentos
manteñennos contentos.
Cultivemos a sabiduría
de base, para unha sociedade mais afable.
Cultivemos palabras,
para que alimenten a nosa alma.
Cultivemolas con fé, e
disfrutemos da nosa breve estancia.
sabendo que con un bo
cuidado.
Pruducira un exquisito
alimento para o espiritu dos humanos.
Cando xerminen,
resgardemolas dos males que poidan por en perigo a colleita.
Axudemonos dos que
saben, e vaiamos aprendendo suas artes.
Sigamos as
recomendacións ca debida prudencia,
e analicémolas, para
seguir avanzando na ciencia.
Cultivemos as palabras
en dialécticas sin limites,
para que nos axuden a
comprender millor os matices.
Cultivemos as letras
exercitando un bo debate,
entre todos aqueles que
se presenten diante.
Cultivemos palabras, no
xogo da vida,
Sempre sera mais facil
entendernos no día a día.
Cultivemos os discursos
co “xogo de Nash”, aplicado ao conxunto da sociedade.
Sempre nos sera mais
facil, a vida que nos queda por diante.
Cuidemos as palabras
cultivadas.
sacandolle todas as
“malas” erbas que as asfixian.
regandoas cas millores
conversas,
con abono dos mellores
temas.
Para que o froito que
produzan, sexa forte e intenso na brevedade da vida.
Cultivemos con boas
palabras os soños,
cuidemoslas das
“plagas” que asolan ao homo.
-Uns bos arxóns sempre
son útiles, para que as “trepadoras” den seu froito en
condicións optimas. Pois sin un bo soporte, forman parte da
“maleza”.
E tamen son necesarias
para unha boa dieta.
E sobre a mesa en
grandes bandexas, poñamos a millor colleita,
A mesa esta chea de
“salsas” variadas para acompañar as palabras.
Dulces saladas picantes
amargas.
De distintas testuras,
de distintas culturas,
que dan ao paladar, a
satisfacción do bo falar.
Unha boa alimentación,
é a que aporta unha gran variedade de opinión.
Nin por defecto, nin
por exceso.
Hasta os frutos
venenosos, ben aplicados, teñen súa función.
-que este alimento nos
de a claridade no saber, nos alumbre noso camiño.
E na oscuridade, nos
faga ser mais comedidos.
E ainda que non estemos
nas millores circunstancias,
alimentemos o espíritu
con boas palabras.
aliñas cun chorriño
de esperanza,
votalle uns
“tropezóns”, para darlle ese toque agrio, que requiren algunhas
ocasións.
Con fé, sirbase ao
gusto dos comensales,
para que se alimenten
das millores artes.
-(deixome invitar por
esas mesas, donde abundan os mais sabrosos frutos nun largo debate de
sobremesa. O que queira, deixe recado por privado, gracias). Con
calma ao redor da mesa, cunha agradable conversa sobre o sexo dos
anxeles.
Deixademe que me
alimente da diversidade do consciente.
Estimulando o sistema
cognitivo, incluso cos frutos prohibidos.
-“eu plantei
tirabeques, na lagaña do cú.
Nunca vin tirabeques,
con tanta virtu.” (cantiga de transmisión oral)
e cantando saiu da eira
o aprendiz de poeta.
O campo creativo, forma
parte do colectivo,
cultivemolo con boas
palabras, para que a vida teña un bo sentido.
Na evolució das
especies, a asociación da vida complexa.
Boas sean, e que
disfrutedes das letras galegas, en cada pensamento, en cada momento.
Tomas falsas.
Fruto dun bo cultivo,
A cultura, a arte de
disipar dudas.
Cultura critica, rica
en ferro, para contrarrestar os poderes do goberno.
-E no camiño tamen
temos que saber a renunciar a admiración de todas as letras. Porque
hai tantas, que a min faiseme imposible ler todas. Dixo o aprendiz de
poeta.
No hay comentarios:
Publicar un comentario